Hayatın dengesini kuran bizler değiliz

Yıllarca kütüphanede kalmış bir defter,kapakları solmuş,yaprakları sararmış.El yazımla doldurduğum sayfaların çoğu birbirine yapışmış.Önce kapağını açmaya cesaret edemedim,daha doğrusu yüzüm tutmadı.

Bir zamanlar özene bezene ben yazmıştım

Terk eden yüzüne bakmayan yine ben oldum.

Ne kötü bir huyum var.

Duygusuz,gamsız,düşüncesiz olamıyorum.

O defter neden hayatımdan çıktığını bilmiyor.

Benim neler yaşadığımı bilmiyor.

Defteri alıp çocuk gibi bağrıma bastım

Bilmiyorlar ki hayatta ne kadar azimle çabalasak doğaya karşı bir sonbahar yaprağı kadar aciziz.

Ah şen şakrak günlerimi canlı tutan defterim aslında ben seni terk etmedim.

Öyle nankör bir kişiliğe sahip değilim,

Hayatın dengesini kuran bizler değiliz.

Neyse !

Defterime kavuştum ama bilemiyorum ne zaman başlarım okumaya

Hangi duygularla okurum

Artık her sayfa,her satır gönül telimi ayrı titretecek

Anıları önüme serip gönül muhasebesi yaptıracak bana

Hayat işte.