Hayatın mevsimleri...

Kimi zaman bir bahar mevsimidir hayat.
Tatlı bir meltem misali eser, üzerinden çeker alır üzerindeki bütün olumsuz duyguları, sıcaklığını tüm vücudunda, yüreğinde hissedersin.
O zamanlar da;
Yataktan büyük bir keyifle uyanır aynada kendine tatlı tatlı gülümsersin.
Müzik setinin tuşuna basıp duşta, çalan şarkıya neşeyle sende eşlik edersin.
Sokakta hiç tanımadığın insanlara bakıp sevgiyle gülümsersin.
Gittiğin her yere etrafına yaydığın o gözalıcı ışığınla birlikte girersin.
Kimbilir kaç kişinin gününü, sıcak bir gülümsemenle, ufak bir dokunuşunla değiştirirsin.

Kimi zaman ise sert bir kış gibi gelir çöreklenir üzerine.
Kapatır, örter heryerini. Herkesle bütün iletişimini koparır, sana ulaşacak bütün yollar kapanır. Sanki nefes alamıyormuşsun gibi hissedersin. Gitmek bilmez , dinmek bilmez bir türlü. Gün geçtikçe biraz daha kabuğuna çekilirsin.
Yapayalnızsındır. Üşürsün, buz kesersin. Ne zaman bitecek bu diye isyan edersin.
Güçlü olmanın; ihtiyaç duyduğunda “ihtiyacım var gel” demek olduğunu, sana git dediklerin de “ben kalmak istiyorum” demek olduğunu öğrenirsin.
Pişman olmanın; “affet beni” diye haykırmak olduğunu, esas marifetin; zorda kaldıkça yalanlara sığınmak değil, gerçekleri gizlememek olduğunu öğrenirsin.
Gurur’un koskoca bir yalanı olduğunu, sevginin olduğu bir yerde gururun olamayacağını öğrenirsin.
Çaresizliğin ne demek olduğunu, zor durumda bile olsan umut etmenin, hayata pozitif bakmanın ne kadar önemli olduğunu öğrenirsin.

Bazen de sımsıcak bir yaz gibi gelir hayat.
Hınzır ve aceleci. Fettan bir dişi gibi bütün hünerlerini sergiler hiç çekinmeden, anında ayartır, aklını başından alır, baştan çıkarır seni. Onun gelişiyle birlikte enerjiyle dolduğunu, tamamen özgür, herşeye karşı koyabilecek kadar cesur olduğunu hissedersin. Birilerini harekete geçirmek, aklına gelen herşeyi hemen yapmak istersin.
Aceleci olmamayı. Bedenin, ruhla bir bütün olduğunu, acele edip onları birbirinden ayırmamayı, ruhu bedenin peşinden koşturup yormamayı öğrenirsin. Beden ve ruhun ara sıra başbaşa kalmaya, konuşup anlaşmak için ise zamana ihtiyaçları olduğunu keşfedersin.
Bir anda çoşkuya, heyecana kapılıp dünyanın en büyük hatasını yapsan bile, içinde her zaman sana yarayacak birşeylerin var olduğuna ögrenirsin.
Özgürlüğün yapabildiklerinden çok yapamadıklarınla ilgili olduğunu ögrenirsin.
Yaşamın tek başına bir anlamı olmadığını; kendi mutluluğun için başkalarını da mutlu olması gerektiğini öğrenirsin.

Mevsimler gelir geçer ve sen onlar gelip geçtikçe hayatı ve kendini biraz daha keşfedersin...

19 Ekim 2007