Hayatın sesi

Müzik... Evet hayatın gerçek ve katıksız sesleri gibi geliyor bana. Ben müziğe aşığım. Özellikle içten olan, paylaşıldıkça çoğalan seslere. Günümüzde de müzik eğitiminin yeterli olmadığını düşünüyorum. Hep bir müfredat takıntısı... Çocuklar neden sadece flüt çalmaya zorlanıyor anlayamıyorum. Benim öğrencilik hayatımda da bu böyleydi ve hala da böyle maalesef! Hatta bana müzik hocam ortaokulda sadece flüt çalamadım diye zayıf vermişti ve ben müzikte yetersizmişim öyle söylemişti ama ben şimdi 7 yıldır keman çalıyorum ve tabiri caizse müziği ruhumda, bedenimde duyumsuyorum. Elime kemanımı alınca bambaşka biri oluyorum sanki daha güçlü, daha inançlı...

Şimdi çocukları müzik konusunda serbest bırakmaları gerektiğini düşünüyorum. Böyle olursa belki daha ne istediğini bilen kuşaklar ortaya çıkacak. Okulda büyük müzisyenlerin hayatları, onların yapıtları öğretilmeli (teorik nota bilgilerinin dışında) ama bazı öğretmenlerin de bu konuda yetersiz olduğu kanısındayım. Onlar da meslekleriyle ilgili yayınları araştırmalı, öğrencilere daha faydalı olacak faaliyetlerde bulunmalılar.

Müzik öteden beri okullarda önemsiz, geçiçi, nasıl olsa geçeriz dersi olarak düşünülüyor, bende bir zamanlar böyle düşünmüştüm ta ki müziği hissedene ve aslında ne kadar da zor olduğunu görene kadar, Müzik engin bir okyanus gibi, uçsuz bucaksız bir çöl gibi bence.

Bir enstürman çalan çocuk diğer derslerinde de büyük başarılar gösterebiliyor. Ben buna bizzat şahit oldum. Keman hocamız sevgili Sait Beye yeni katılan bir çocuk yeteneği sayesinde ilerleme gösterdi ve çocuğun annesi hocamıza gelip teşekkür etti nedeni de çocuğun bir türlü düzelmek bilmeyen matematik dersi kemana başladıktan kısa bir süre sonra düzelmişti.

Enstürman çalmak insanın hayata bakışını da tamamen değiştirebiliyor. Önceden farketmediğiniz güzellikleri görüyorsunuz, bir kuşun sesi, rüzgarın sesi bile dikkatinizi çekebiliyor.

Ne tür müzik dinlerseniz dinleyin ama içten, hissederek, paylaşarak dinleyin. Müzik dolu hayatlarınız olsun...