Hayatın sokakları

İnsan hayatı birazda yürümekle başlar, sonra hayatın kaldırımlarında yürümeye başlarsınız. Aslında bütün yaşam bir yürüyüşten ibarettir. Tozlu, dikenli, yağmurlu, çamurlu, bazen de asphalt döşenmiş yollardan geçersiniz. Geçtiğiniz bütün yollarda iziniz kalmaz, örneğin sahilde yurudugunuzde bir hiç gibi olur bastığınız yerler, bu yüzden eskiler sel gider kum kalır demişler, ayak izleriniz sellerle akar gider. 

Çocukluk yürüyüşleri genellikle kısa solukludur, çok fazla enerjiniz olmasına rağmen çabuk yorulursunuz. Gençlik yürüyüşleri biraz serseri ruhludur, nereye gideceğini pek bilmez, ve yolların hiç bitmeyeceğini sanırsınız. Orta yaş, ah orta yaş, gençlikten uzaklaşıp biraz daha sonu, yaşamın muhasebesini , belki de ölümü düşünmeye başladığımız zamanlardır. işte o zaman ayaklarınız yere basmaya başlar, yollar daha bir güzelleşir, etrafınızda çocuklarınız koşturmaya başlar, en yorgun aninizda bile yanaginiza kondurulan küçük bir öpücük size yeniden yesertir, güçlendirir. 

Yaşlılık için henüz yorum yapmayı doğru bulmuyorum, tahminden öteye gidemeyeceği için yazmamayı tercih ederim, yol tükendi demek için henüz erken. Hayatın renkli kaldırımları, insan gözüyle gördüğümüz muhteşem dünya, bütün kirinin, pasının içinde her bahar çiçek açan doğa, doğaya uyum sağlamaya çalışan insan, çok yasa. 

Yaşamınızın bahar tadında olması dileğiyle. 

Ali Sami
6 Nisan 2011