Hayatın yalanları

Ben seni iki kere sevdim

İki kere astım adını adımın yanına

İki kere ateşledim güneşi gözlerinde

Ve iki kere öldüm mavi denizlerinde...

Sense karanlığı mesken bildin

Tercihin zindanlar

Aydınlığımı çaldın gizlice

Hem yeşil umutlarımı yaktın

Hem de:”üzülme” diyerek çekip gittin...

Hayatımı ikiye böldün

Yalan öykülerinle

Aşkı bir değil iki kere öldürdün!

Ölümler sonrası kalemim keder yazdı

Kınalı sevinçlerimin başı bağlandı

Yerde-gökte dilenci günler çoğaldı

Gölgeler suya indi

Zalimlerde zulüm boy attı

Kulağıma gerçeği fısıldayan hayat

Sonunda zehrini akıttı:

“Sana iki kere yalan söyledim,

Bağışla!..”

Ve perde hızla kapandı

Ve adın gönül penceremden bir kerede düştü...

Rukiye Çelik

23 Mayıs 2013/Ankara