Hayatın Yeri

Aşk tohumu, uygun yerde yeşerir,
Sevgi gıda verir, sevda su verir.

Önce açar o tazecik yapraklar,
Gün vurunca  yıdız gibi ışıldar.

Bir bakarsın taze filiz yürümüş,
Pıtır pıtır tomurcuklar bürümüş.

Dal ve yaprak, diken ve kelebekler,
Aşk görünür;  Beyaz, pembe çiçekler

O çiçekler  vuslatta olur nakış,
Bu nakışlardadır  hakka inanış.

Büyüdükçe dal uzatır göklere,
Her yaprakta bir işaret kalplere

Buram buram çiçeklerin kokusu,
Canı sarar  İlahî aşk duygusu

Anlaşılır; esas hayat nerdedir!
Bundan sonra başlayacak yerdedir.