Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

17 Ekim '07

 
Kategori
Psikoloji
 

Hayatına estetik yaptı

Hayatına estetik yaptı
 

Kendi kendine hayatının hiç yolunda gitmediğini, ve bir şeylerin eksik olduğunu düşündü. Mutlu değildi. En önemlisi nasıl bir davranış sergileyeceğini de bilmiyordu. İşin en kötüsü buydu aslında. Sorunu biliyor ama çözümü bulamıyordu. Ve bu durum daha da işlerin, sarpa sarmasına yol açıyordu. Çaresiz ve aciz hissediyordu kendini. Bu dünyaya gönderildiyse, bunun bir sebebinin olduğunu biliyordu. Ama neydi? Karamsar bakmak yapısı mıydı, yoksa bu düşünce onla bütünleşmeye mi başladı.Hayatı seviyordu, insanlara değer vermesi gerektiğini biliyordu. İşin garibi, değer verirdi insanlara. Yoksa o kişiler mi anlamıyordu? Ya ben anlatamıyorsam diye düşündü. Ve nasıl davrandığının eleştirisini yapmaya başladı.Belki de düşündüklerini, hissettiklerini yansıtamıyordu. Bu böyle olmayacaktı.Ve bir gününün, nasıl geçtiğini düşünmeye başladı.

Sabah kalktığında ne yaptığını anımsamak istedi.Herkes gibi elini yüzünü yıkıyordu.Kahvaltısını yapıyordu.Biraz sabah haberlerine bakıyordu.Sonra da işine gitmek için evden çıkıyordu.İşe giderken otobüste insanların yüzlerine baktı.Ve herkesin suratında bir kaygı olduğunu fark etti.Ya da mutsuzdular.Bende mi böyle görünüyorum diye düşündü.Neden bumuydu acaba.Kendisi böyle olduğu için mi , herkesi de böyle görüyordu?Yine bütün oklar kendinde toplanmaya başlamıştı işte.Kendi kendine ben hayata olumlu bakarsam, bu insanlarda değişir miydi? Neden olmasın dedi.Zaten hep kendini eleştirmiyor muydu!Ve bir karar aldı. Ertesi gün, güne daha farklı başlayacaktı.Denemekten bir zarar çıkmazdı.Zaten insanlar beğenmedikleri taraflarını değiştirmek için estetik yaptırmıyor muydu?Ya da yaptırmasalar bile düşünmüyorlar mıydı? Bende fiziksel olarak olmasa da, hayatıma estetik yaparım dedi kendi kendine.

O akşam yatmadan önce, sabah kalktığında bu düşüncesini hayata geçireceğini ve farklı bir sabaha , belki de yeni bir yaşam tarzına uyanacaktı.Bu düşüncelerle uyuyacaktı.Bilinç altına yerleştirmek için tekrar tekrar bu düşünceleri zihninde canlandırdı.Sabah oldu.Gözlerini açar açmaz, dün düşündüklerinin aklında olup olmadığını sordu kendine.Evet unutmamıştı.Bunun için mutlu olmuştu.Unutmamak ona cesaret verdi kararlarını uygulamak için.Başlamıştı işte değişim.Kalkmak istiyordu ama korku da vardı.Ya eskisi gibi olursa her şey.Cesaretim kırılırsa diye korku sardı yine.Bir çıkış yolu bulmalıydı.Bu yataktan kalkmadan, bulacaktı.Kararlı olduğunu fark edince de hınzır bir gülüş belirdi yüzünde.Hayatla oyun başlamıştı.Ve birden aklına, ya bu sabah uyanamasaydım diye bir düşünce geldi...O zaman daha kötü olmayacak mıydı?Düşünsenize, dün yatmadan önce bir karar alıyorsunuz, ve bu kararı uygulayacak fırsatınız olmuyor.Bu bile acıydı.Hayattaki yapacakları ertelenmiş olacaktı.Sabah uyanma şansı verdiyi için, Tanrıya şükretti.Bu bile yataktan mutlu kalkmasına yetti.Değişim başlamıştı işte.Her sabah uyandığından farklı bir anlamla uyanmıştı.Estetik işe yaradı diye, gülerek lavaboya gitti.Musluğu açtı ve suyun ellerine dokunuşu bile onu mutlu etti.Kesinlikle hayatın güzelliklerini görmeye başladım diye içinden geçirdi.En azından şunu fark etti, mutlu olabilmek için kendini kandırmıyordu.Mutluydu gerçekten.Hayatın anlamı olan suyun, ellerine dokunuşu bu kadar mutlu ettiyse, hayatı ortak yaşadığımız insanların birbirlerine olan dokunuşu, tebessümü daha mı az mutlu ederdi onu.Kesinlikle hayır dedi.

Ve aynaya baktığında, bu hayatta her şeyin bir bütün olduğunu, acının, sevincin, başarının, başarısızlığın, bir anlamı ve bütün bunların insanlar için olduğunu, gerekli olanının hayata olan bakış açımızı değiştirmemiz gerektiğini düşündü.Düşüncelerimizin de, ara ara estetiklere ihtiyacı olduğunu anlamıştı.Galiba bu estetik fiziksel estetikten daha güzeldi.Ve insanı daha güzel yapıyordu...

Tonguç ÖZCAN
Ziraat mühendisi

resim: www.comolokko.com

 
Toplam blog
: 15
: 1218
Kayıt tarihi
: 22.05.07
 
 

Şehirde doğup büyümüş ve ziraat mesleğini seçerek, milletimizin gerçek efendileri olan KÖYLÜLERİMİZİ..