Hayatından düşen / yapraklarını sayma

ağır elleriyle balıkçılar

ağları çekiyor seher vakti

kaldırımlara inen gece

yok olmak üzere

uçmayı unutur mu kelebek

bir günlük de olsa ömrü

suçların en büyüğü/ değil mi

düşleri incitenlerinki

neyi mırıldansa eskiyor

susacak kadar büyüdük / dünyada

hayatından düşen/ yapraklarını sayma

ne aşktan/ ne hayattan

ıslanıyor insan

yalnız bulut toplayan / bakışlardan

birlikte uyuyanlara

göre değil bu dünya

herkes/başka bir

yağmur arıyor

kırılırken/ tüm cümleler

yaşanmışlıkla/ bağrına

yaslanan o yatak

daha kimleri misafir edecek

ıssız cümleleriyle ağlayarak

kimsenin açmadığı/ o eski mektup

bir kez okunmayacak

solan yapraklarıyla

bu sessiz köşede unutulursun

sakin bir kitap gibi

sakin akan şehrini

Ankara'yı / özleyerek

birden hızla dönen bu

şehre düştüm deyip

uyanırsın gerçekle

yüzleşerek

her şeyin benzersiz

çabanın beyhude olduğunu anlayarak.

mehmet özgür ersan  beşiktaş sahil 14.02.2012