Hayatını kurtarmak istedim sadece..

Evdeki telaş canını sıkıyordu. Yıllardır bu an' ın bir gün geleceğini biliyordu. Ama hep ertelemeye çalışmıştı beyninde. Bir yandan hazırlıklara yardım etmeye çalışıyor, bir yandan da elinden geldiğince ağır davranıyordu.

Hep iyi bir hayat sağlamaya çalışmışlardı o' na

En iyi okullarda okutmuşlardı. O' da iyi derecelerle bitirmişti okullarını. Yurt dışında kazandığı burs, sevinci olmuştu. Bunca yıllık emek boşa gitmeyecekti. Ülkesine dönünce de istediği işe girebilecekti. Ona'da zor geliyordu, ülkesinden, sevdiklerinden ayrı kalmak.

Ama bir yerlerden başlaması gerekiyordu.

Annesinin davranışlarını anlamaya çalışıyordu. İki gün önce yaptıkları konuşmada, gitmesini istemediğini açıkça belirtmişti. " Bunun için elimden ne gelirse yaparım " diyordu kadın.

Sabah ilk uçakla gidiyordu. Derin bir sessizlik hakimdi evin içinde. Adam oğluyla konuşurken gözlerini kaçırıyordu. Güçlü görünmeye çalışıyordu. Kadın, ağlıyordu sürekli sessizce.

Herkes odasına çekildi.

Sabah gün ışıdığında adam'la delikanlı hazırlandılar.

Kadın " ben gelmek istemiyorum " dedi.

Vedalaştılar. Hüzünlü veda sonrası kadın içeri girdi. İçinde garip bir sevinç vardı. Koltuğuna oturdu.Gazetesini okumaya başladı.

Dört saat sonra kapı çaldı. Sinirle içeri girdi delikanlı ve babası. Uçak biletini kaybetmişlerdi. " evden çıkmadan önce kontrol ettim " diye anlatıyordu delikanlı.

Adam üzgün, sevinçli karışık duygular içinde dinliyordu.

Kadın tek duyguya hakimdi. Mutluydu !.

Sinirle odasına girdi. O gün için başka bilet de bulamamışlardı. Ancak iki gün sonraya alabilmişlerdi.

Yatağına uzandı. Uykuya daldı.

Adam, dışarı çıktı. Astımı vardı. Hava almak iyi gelecekti.

Evdeki tek huzurlu insan kadın 'dı. Oğluyla kapıda vedalaşırken, montunun cebinden aldığı bilete baktı gülümseyerek. " iki gün daha yanımda kalacak " dedi.

Televizyonu açtı. Haberler deki alt yazıyı okumaya çalıştı. Anlayamadı, bir daha geçmesini bekledi. Okuduğunda ne yapacağını bilemedi. Oğlunun bineceği uçak okyanus ' a düşmüştü. Ve hiç kurtulan olmamıştı. Sevinemiyor, üzülemiyordu. Heyacanla haberi vermek için oğlunun odasına yöneldi. Kapıyı açtı. Uykuda olduğunu gördü. Bu haberi vermeden yapamazdı. Sessizce " oğlum binemediğin uçak düştü. Hiç kurtulan olmadı. Ben saklamıştım senin biletini. Bak hayatını kurtardım " dedi. Hiç ses çıkmıyordu delikanlıdan.

Yanına yaklaştı. Yüzünü inceledi. Gülümsüyordu.

Yanağına bir öpücük kondurdu. Uyanmamıştı. Yüzünün solukluğunu ve soğukluğunu hissetti. Nefesini duyamıyordu oğlunun. Öylece kalakaldı yatağın ucunda.

Ölüm raporunu yazan doktor, başsağlığı diledikten sonra,

" üzüntüye bağlı ani kalp krizi " demişti. Adam ağlarken oğlunun yanında, kadın öylece duruyordu.

" ben hayatını kurtarmak istedim sadece " diyordu Gözyaşları süzülürken yanağından sessizce. 18/05/2007