Hayatınızı siz yönlendirin!

Düşün!

Neyiz?
Nereye, nasıl gidiyoruz?
Neyi, ne kadar istiyoruz?
Bizim gereksinimlerimiz neler?
Böyle yazıyordu bana gelen mesajda.... Bir an durdum ve düşündüm.

Neyim?
Ben 100 yaşında öleceğimi düşünsem, yolun yarısında olan bir babayım.
Beni genelde sever dost ve arkadaşlarım. Canımız sıkıldığında,
sevindiğimizde birbirimiz aradığımız dostlar... İş yerinde ise; bazen aşırıya kaçabilen bir sistem ve sorumluluk adamı olmam nedeniyle, sanırım zaman zaman insanları sıkabiliyorum.
İş hayatına atılalı 28 sene oldu, mal, mülk yapamadım. Para odaklı olmadım/olamadım.
Başarı odaklı çalıştığımı sanıyorum ama bu sadece düzenli bir profesyonel hayat
getirdi. Severek çalıştığım bir işim var. Hedeflerim var, yarınlar için.
Sürekli ve düzenli spor yapamıyorum. Neredeyse bir senedir elime raket almadım.
İki yıldır denize girmedim ya da 1-2 kez girdim, hatırlamıyorum. Tatile çıkamadım.
sağlığım iyi, sadece 5-6 kilo fazlam var. (İçeriden babamın çaldığı Münir Nurettin'den "Bir tatlı huzur almaya geldim, Kalamış'tan.." şarkısının tatlı nağmeleri geliyor)
Yıllardır defterlerime yazdıklarımı artık Milliyet blog sayfaları sayesinde yayınlıyor ve bir sürü insanın okumasından mutluluk duyuyorum. Yoğun trafikten bile artık şikayet etmiyorum.
İşim yoğun olduğundan, kendime ve özel hayatıma az zaman ayırabiliyorum. Her sabah sağlıkla ve neşeyle kalkıp boğaz köpründe Allah'ıma teşekkür ediyorum.
Neyim; işte bunların bir bileşkesiyim galiba...

Nereye, nasıl gidiyorum?
Hımmm, bu zor bir soru işte. Nereye gidiyorum. Hedeflerim doğrultusunda gidersem ki, öyle olması gerekiyor. En az iki yıl daha yaşantımda fiziki anlamda bir değişiklik planlamıyorum.
İstanbul'u herşeyi ile yaşamaya devam edeceğim.
İş hayatım ise günün şartları ile doğru orantılı, sevdiğim bir işi yapıyor olmam yine çok sevdiğim eğitim danışmanlığı işim arasında sürekli gelgitlere neden olmaya devam edecek herhalde. Ama iki yıl sonra bu konuda bir karar alacağım. Nasıl gidiyorum bu yolda diye düşününce oldukça mantıklı ve kararlı gidiyorum. Severek ve isteyerek yapınca herşey güzel oluyor. Dost ve arkadaşlarıma daha çok vakit ayırıyorum ve ayıracağım. Bu, beni yanlızlık girdabına düşmeden yaşatacaktır.

Neyi, ne kadar istiyorum?
Bakın bu çok önemli bir aşama işte... Bu güne kadar gerçekten istediğim herşeyi yaptım ve başardım. Öncelikle en az iki yıl daha mevcut işimde çalışmak istiyorum. Daha sonrası için ise; çok istediğim ikinci şey eğitim danışmanlığı işime geri dönüp, o konuda başarılı ve aranan biri olacağım. Bu benim çok istediğim bir şey ve mutlaka yapacağım. Paylaşım istiyorum, hayatın tüm noktalarını paylaşacağım arkadaş ve dostlarımın varlığını doyasıya yaşamak istiyorum. Kafama esince uçağa atlayıp bir yerlere gitmeyi, orada istediğim gibi vakit
geçirmeyi istiyorum. Okumak, yazmak, çizmek, boyamak istiyorum. Sağlığım ve yaşamım için, hedeflerimi gerçekleştirmek için, düzenli spor yapmak istiyorum.
Ve en önemlisi hayatımı özenle paylaşmak istiyorum.

Gereksinimlerim neler?
Öncelikle sağlığım, sonra dostlarım ve arkadaşlarımın varlığı, son olarakta katkımın hergün artacağı işimin devamlılığı en önemli gereksinimlerim olacak.

Bütün bunlar insanın hayatının devamı ve mutluluğu için yeterli midir? Tabii ki yetmeyecek, çünkü biz insanoğlu sonsuz tatminsizlikler ve hoşgörüsüzlükler ile yaşıyoruz. Her ne kadar hedeflerimiz, arzularımız olsa da bazen hayatın farklı yönlerinden esen rüzgarlar bizi savurabiliyor. İşte önemli olan bu rüzgarlar karşısında ipimizi ne kadar sağlam bir noktaya bağladığımızdır.