Hayatınızın kavrama noktasını bulabildiniz mi?

Otomobil kulanlar çok iyi bilirler. Yeni başlayanların kabusudur stop ettirmeden otomobili hareket ettirebilmek. Düz yollarda acemi şansı, hasbelkader debriyaj-gaz ayarını tutturabilseler de yokuşlar tam bir cehennem azabı olur. Trafiğin yoğun olduğu yerlerde stop ettire- çalıştıra yol alınır da iş yokuşlara geldi mi türlü çözümler üretilir. Yokuşlu yollardan geçmemek için yol uzatma pahasına alternatifler bulunmaya çalışılır. Fakat son durak bu yokuşlarsa yani başka alternatif yoksa hele bir de oraya park etmek gerekiyorsa işte o zaman soğuk terler dökülmeye başlanır. Yağmur çamur yürümek göze alınıp daha düz alanlara gidilir. Rahat girilip çıkılacak geniş mesafeli park yerleri aranır. Yokuş aşağı, ya da yukarı hangi yönde çıkmak gerekiyorsa ona göre, dönüp dolaşılıp pak etmeye çalışılır.

Ben de her sürücü gibi bunları yaşadım. Haftalarca kendime eziyet edip durdum. Sonuçta baktım ki eğer bu otomobili kullanmak istiyorsam bu pratiği mutlaka yapmalıyım. Ve kaçmak yerine üstüne üstüne gitmeliyim bu korkunun. Bu kararı verdiğimde tek başıma tenha bir yokuşa gidip, bulduğum büyük taşları park etmiş araç gibi yerleştirdim ve başladım çalışmaya. Mesafeyi gittikçe daraltarak; yukarıdan aşağı, aşağıdan yukarı çalıştım durdum. Çok defa stop etti otomobil, çok defa hayali araçlara çarptım. Hatta kendi aracımın debriyaj plakasını da iyice yıprattım bu arada. Çok öttü lastikler, motor gereksiz yüklenmeden çok hararet yaptı. Ama çok inat ettim, o korktuğum yokuşlara kaçmadan girebilmek için…

Sonra zamanla baktım ki, otomatik olarak yapmaya başladım ne gerekiyorsa. Ne radyoyu kapatmam gerekiyordu artık, ne devir göstergesine bakmam. Otomobili sırtımda taşımıyordum artık, o beni taşıyordu. Kendi otomobilimin dışındakilerde de sorun olmuyordu, debriyaj ayarları çok farklı bile olsa…

Elim ayağım titreşimleri benim kontrolüm dışında hissedip ne gerekiyorsa yapıyordu…

Benimle başlayan arkadaşlarım hala panikliyordu bu durumda. Hatta otomobillerinden bile soğumaya başlamışlardı bu korku yüzünden…

Oysa çok basitti bu noktaya ulaşmak. Biraz çaba, biraz korkulanın üzerine gitmek, biraz inat, biraz da bedel ödemek (debriyaj plakası) sonucu; işte başarı…

Aynı hayat gibi; ne kadar etrafında dolanırsak dolanalım, eğer yaşıyorsak o yokuşlara mutlaka gireceğiz. Geçmek ya da park etmek zorunda kalacağız. O yüzden bir an önce kavrama noktasına çalışıp, aracımız ne olursa olsun durmadan, dolaşmadan devam etmek zorundayız.

Biraz çaba, biraz cesaret ve bedel ödemeyi göze alırsak, mutlaka başaracağız.