Hayatla başbaşa dertleşme …

Işıltılı ve neşe dolu bir güneşin altında,

Sırıl sıklam terli ama bir o kadar da huzurlu bir beden…

Mutlu olma isteğini geride bıraktığından beri,

Hayatı boyunca hiç olmadığı kadar rahat ve kaygısız…

Oğlunun saadeti tüm ruhunu doldurmaya yetiyor da artıyor bile,

Sanki hayatta kalmak için başka hiçbir şeye ihtiyacı yokmuş gibi…

Bazen hiçbir şeyi görmemek, duymamak ve hissetmemek ne kadar zordur…

Oysa huzur dolu bir ruhla hiçbir şey mesele değil artık…

Zamanı yavaşlatmak hatta dondurmak dahi zor gelmiyor acizane varlığa…

Rüzgar için ne yapsa azdır şu uslanmaz arlanmaz adam…

Kendince haklı sebepleri olsa da, bugüne kadar hiç kimse anlamadı onu…

Akıllarında bile geçirmediler bir an için bile olsa onu anlamayı istemeyi…

Olsun, varsın, bu da yeter adam olana, nefes alıp verebiliyorum ya, çok bile bana…

Fırsat bulup okumak, inadına yazmak ve biraz da duygulanmak yaşadıklarımdan,

En boş ruhları bile zenginleştirmeye kadir alışkanlıklar…

Dünya meselesini kendi meselem yapmanın dayanılmaz hafifliği,

El değmemiş yalnızlığın insanı bilgeleştiren muhteşem güzelliği…

O zaman kim ister ki sıkıcı bunaltıcı ruhlarla rol üstüne rol keserek yaşamayı,

Kim kabullenir ki kalabalıklar içinde oradan oraya savrula savrula yaşlanmayı…

Aslında gördüğüm ve yaşadığım her şer bir yanılsamadan ibaret…

Bazen de içi yalancı zevklerle dolu bom boş bir halisülasyon…

Kederlenmeyi bırakıp, azimle kaldığım yerden devam etmeli,

Ve kimseye dert yanmadan gittiğim yere kadar gidebilmeli…

Haydi, yolum açık ola…

www.hayatveinsan.com/hayatla-basbasa-dertlesme/