Hayatta ben en çok ninemi sevdim

" En sürekli sevgi, 

karşılık beklemeden duyulandır."

                         W. Somerset Maugbam

"Şairin hayatı şiire dahildir."

                         Cemal Süreya

                 Adı unutulmayan Milli Eğitim Bakanımız Hasan Ali Yücel’in oğlu Şair Can Yücel: “Hayatta ben en çok babamı sevdim.” Derken; bir başka Şair Abdülkadir Budak, nazire olarak: “Hayatta ben en çok annemi sevdim.” Demektedir. Yüreğimin derinliklerinden gelen içsel duygularımla diyorum ki: “Hayatta ben en çok ninemi sevdim.”

                 Ninem (Babaannem) benim! Hiç bir karşılık beklemeden beni yürekten sevdi. Üzerime titredi. Bende  çok çok emeği olan insan! Anılarıyla taptaze duruyor ve acısı bir türlü belleğimden silinmiyor. O’nun için ağıt değil destan yazsam az gelir, yine hakkını ödeyemem ve rahatlayamam!   

                 17 Ekim 1991’de yitirdim!  Olanaklarım elvermediğinden cenazesine de katılamadım. İçimde acı olarak kaldı.Gerisinde asıl kimi güzellikler de kaldı. Hangisine anlatsam uzun ve anlamlı…Onun için yazdığım şiiri kimi zaman okuduğumda ağlarım! Bir bakıma rahatlarım! Yeri aydınlık olsun! 

Hayatta ben en çok ninemi sevdim

             —  Ağıtsı şiir  —

Tam on bir yaşımda öksüz kalınca

Anam oldu, canım oldu Gülizar,

Güneş solup karabulut sarınca

Babaannem, kucak açtı Gülizar.

Yaşam şerit şerit gözümde söndü

Anamdı, ninemdi direğim çöktü.

Garip köy çocuğu kente gelince

Yorgan kaydı, gönül çöktü, can nice

Anam! Anam! Sesim gidip gelince

Duyup geldi, sevip öptü Gülizar.

Gönül gücüm, ışığımdı o söndü

Anamdı, ninemdi direğim çöktü.

Üç güldük, koklayıp okşayan odur

Elimizden tutup dayanak olur

Yürek sevgisi sapasağlam durur

Gözü idim, sakınırdı Gülizar.

Ağrı’daydım, üşüyordum, dünümdü

Anamdı, ninemdi direğim çöktü.

Anısı yürekte çörekli kor kor

Dayanmak kolay mı, gerçekten çok zor

Gözlerim sel oldu, ellerim mosmor

Geride yılların dimdik Gülizar.

Düşündükçe usum duruyor şimdi

Hem anamdı, hem canımdı, ninemdi.

Gülüm oldu, Gülizar’dan ad aldım

Işığımdı kaydı, yıldızsız kaldım

Sarsıldı evrenim, bozuldu bağım

Son solukta beni korur Gülizar.

Üç idik, çok olduk hep paralandı

Bizimle yad elde hep yaralandı.

Ölümünü duydum on yedi ekim

Sarsıldı benliğim, titredi beynim

Geçmiş, şerit şerit gözümde benim

Acın ile perişanım Gülizar.

Toprağın bol, yerin cennet dileğim

Evrenimden çekip gittin direğim.

Yaşın doksan dörttü, yüreğin kırk dört

Yine üşüyorum, gel üstümü ört

Eridi, yok oldu gönlümdeki yurt

Boğazımda düğüm oldun Gülizar.

Beni mutlu görmek isterdi gönlün

‘Muhsin’im!’mi oldu, yine son sözün...

                                                                                  *

                  muhsindurucan@hotmail.com