Hayatta bir çok şeyi öğrendim özellikle de !!!

İş ev arası mekik dokuyanlar bilirler ki eve geldiklerin de şöyle bir güzel dinlenmek, güzel bir akşam yemeği yemek ardından da bir film izleyip uyumak hayalini kurmak bile çok mutlu eder insanı. 

Benim gibi hareketli biri iseniz de eve gidip şöyle güzel bir müzik dinleyip bir iki oynamak inanılmaz derecede motive eder. Geliyorum eve bazı akşamlar üzerimi çıkarıp yemek yer yemez açıyorum müziğin sesini başlıyorum oynamaya. 

En çok da Yıldız Tilbenin "Ben senin varya" şarkısın da ve Jeneffer Lopezin "Aint it funny" şarkısın da döktürüyorum. Aslında bu da bir spor gibi geliyor bana. Bir de şu bir gerçek ki duygusal biri iseniz slow parçalar dinlemeyin. Daha çok aşkınız körükleniyor acılarınız daha çok anlam kazanıyor. 

Uzun zamandır dizi izlemiyorum yıllar oldu belkide. Kitap okumak ve bir çok insanın hayat hikayesini okumak bana daha bir güzel geliyor. 

Sizinle birşey paylaşmak istiyorum. Bu yazı o kadar güzel ki eminim bir çok kişi bunu okuyunca ne kadar da doğru yazmış yazanın ellerine sağlık diyecek. 

HAYATTA BİR ÇOK ŞEYİ ÖĞRENDİM. ÖZELLİKLE DE... 

*Geniş ve rahat olmayı öğrendim... Ölümün dışında hiç bir şey göründüğü kadar önemli ve acil değil... 

*Coşkulu ve neşeli olmadığım zaman, bunun hiç kimsenin suçu olmadığını ve gülümsemem gerektiğini öğrendim...
...
*Cesur olmayı; değilsem bile öyle davranmayı öğrendim... Nasıl olsa, aradaki farkı kimse anlamıyor... 

*Cazibemle onbeş dakika idare edebildiğimi, ama ondan sonra mutlaka bilmem gereken bir şeyler olduğunu öğrendim... 

*Hiç kimsenin sır saklamadığını öğrendim!... Çünkü herkes, "birine söyleme ihtiyacı" hissediyor... 

*Yanıtını bilmediğim ve emin olmadığım konularda "Bilmiyorum" demenin daha faydalı olduğunu öğrendim... 

*Ağzımı kapalı tuttuğumda, fazla hata yapmadığımı öğrendim!... 

*Başarıya çıkan bir "asansör" olmadığını, tırmanmak gerektiğini öğrendim... 

*İnsanların bana sadece, -benim izin verdiğim şekilde- davranabildiklerini öğrendim... 

*Kıskançlığın, mutluluğun düşmanı olduğunu ve "mutlu olmak için başkalarına güvenme"nin sonsuza kadar hayal kırıklığı getirdiğini öğrendim... 

*İnsanların kendinden daha az başarılı insanlarla, başarısını; mutsuz insanlarla da mutluluğunu konuşmaması gerektiğini öğrendim... 

*Başkaları için olumsuz düşünüp acımasız ve kırıcı olanların, aslında güçsüz kimseler olduğunu ve sevgiyi sadece güçlü insanların bildiğini öğrendim... 

*İnsanlara artık kızmıyorum... Çünkü, hayatlarında hataları, sorunları, mutsuzlukları olan insanların, karşılarındakilerini kendi yerlerinde görmeye çalıştıklarını öğrendim... 

*"Ben bu hatayı nasıl yaptım?" demek yerine, en mükemmel düşünenlerin bile hata yapabileceğini; önemli olanın, ders alıp yinelememek olduğunu ve yeni hatalardan daha az zararlı çıkmayı öğrendim... 

*Hayattaki en önemli çözümün, neyin "önemli" olduğuna karar verip gerisini çöpe atmak olduğunu öğrendim... 

*Beni eleştiren, bana bir şeyler söyleme yetisine kendinde bulanlara , "Cevap vermeme"yi öğrendim...
Çünkü bu tartışma hiç bir zaman bitmeyecektir... 

*Sadece "ders almak" için arkama bakmayı, sadece "yüksek sesle düşünebilmek" için sorunumu bir başkasına anlatmayı öğrendim... "Çözüm" için değil... 

*"İmkânsız" diye bir şey olmadığını, çok istediğimde imkansızı elde edebildiğimi, asıl savaşı kazanabilmek için "küçük çarpışmaları kaybetmeyi" göze almayı öğrendim... 

*Zamanı ve sözleri, dikkatsizce kullanmamayı öğrendim... Çünkü geri alamıyorum... 

*Ne kadar çaba harcarsam harcayayım, bazılarının mutsuzluk için her zaman bir "neden" bulabildiğini öğrendim... Artık çabalamıyorum! 

*Önemli olan şeyin, başkalarının benim hakkımda ne düşündükleri değil; benim kendi hakkındaki düşüncelerim olduğunu öğrendim... Kendimi yargılıyorum... 

*"Affetmek ve Unutmak"... Eğer güçlüysen başarabildiğini ve kin tutmanın beni rahatsız ettiğini öğrendim... 

*Nerede ve ne şartlarda olursa olsun, yaşadığım yeri güzelleştirmeyi öğrendim... 

*Sürekli "Ben dürüstüm, Ben doğruyu söylüyorum, Sen farklısın" diyenlerden kuşkulanmayı öğrendim!... 

*Durum ne kadar vahim olursa olsun, soğukkanlılığımı yitirmemeyi, gülümsemeyi; her şeyi negatif ve kötü düşünen, mutsuz olan insanlardan ayrı kalmayı öğrendim... 

*Beni kızdıran birine cevap vermeden önce, on saniye düşünmeyi, nefes almayı ve kendime sakinleşmek için zaman tanımayı öğrendim... 

*Bu günkü her üzüntümün ve her acımın, benim yarın ki mutluluğumu hazırladığını öğrendim... 

*Yapmak istediklerimden asla vazgeçmemeyi, büyük düşlerin gerçeklerden daha güçlü olduğunu ve "başarmanın en kısa yolu" olduğunu öğrendim... 

*"Kaybedecek neyim var?" demek yerine , yaşadığım her şeyde "kazanacak çok şeyim var!" demeyi öğrendim... 

*Hayatı, gereğinden fazla ciddiye almamayı öğrendim... 

*En önemlisi de, kendime gülmeyi, kendimle eğlenmeyi, kendimi sevmeyi öğrendim!... 

ÖZELLİKLEDE; KİMSEYE İYİ DEMEMEYİ, KİMSEYE DE KÖTÜ DEMEMEYİ, BİRGÜN HERKESİN ROLLERİNİ DEĞİŞTİREBİLECEĞİNİ ÖĞRENDİM...