Hayatta Bu da Var

Herşeyin bir nedeni bir açıklaması olmalıymış  gibi gelirdi  bana bu yüzden  vakti zamanında hep bir anlam arayışındaydım.  Sizde de olmaz mı öyle ? Ama neden , neden diye sorup durduğunuz ve içinden çıkmayı başaramadığınız. Hele de sevdiklerimiz tarafından sırtımızdan vurulduğumuza inanmış , kendimizi kandırılmış, aldatılmış hissederken  daha da artar bu anlam arayışlarımız.

Oysa  bilirsiniz  elle tutulmaz, gözle görülmez ,açıklanamaz birşeyler  vardır.  Ruhumuzu dinginliğe kavuşturacak olan , olanı olduğu gibi kabul etmektir  onu da biliriz ama yine de  illa da nedenini bulucaz, anlayacağız deriz. Oysa yüreğimizin deriniklerinde temel ihtiycacımız yanıldığımızı anlamak yada olanı kendimizce mantıklı bir çerçeveye oturtarak öfkemizi dindirmektir. Affetmektir. Çoğul konuşuyorum çünkü ben ve benim gibiler yalnız değiliz. J

Neyse , Ben böyle nedenlerin peşinde yerlerde sürünürken  sorularımın  cevabını bulmayı ümid ettiğim bir eğitime gitmiştim, tamam itiraf ediyorum bir değil birçok eğitime gitmiştim. Eğitmen psikolog hemde klinik türünden.  Nede olsa bilgisini , deneyimini benle kabili kıyas kabul  eder türden değil.. Haliyle soruyorum  O’na  bu neden böyle diye ? Hayatta bu da var diyor. Kalıyorum nasıl yani? ‘’Hayat ta bu da var.’’ Hepsi bu mu? Bu kadar basit mi ? İkna olmuyorum ama yapacak bişey yok. Sonra başka birgün başka bir konuda tekrar soruyorum. Soruyorum çünkü  çıkamıyorum içinden. Ve  ihtiyacım anlamlı, mantıklı birşeyler duymak. Cevap  yine aynı HAYATTA BU DA VAR.  Bir,üç,beş  hiç değişmiyor.  Diyorum ki yok , yok bu kız kesin bişey bilmiyor ve içinden çıkamadığı durumlar da HAYAT TA BU DA VAR diyip geçiştiriyor bırakıyorum sormayı.

Aradan yıllar geçti. Halen içinden çıkamadığım sorular var ama sanki  azaltı  artık anlam arayışlarım. Yerine daha çok okumayı , daha çok öğrenmeyi koymuşum. Her yeni öğrenmede  hımmm larım, ahaaa larım olmuş. Sonra birgün bir baktım ki  hiç  farkında olmadan HAYATTA BUDA VAR demeye başlamışım.

Herşeye bir anlam yüklemek zorunda olmadığımı,

Birşeyin olmuşşsa olduğunu ve  olanı olduğu gibi kabul etmem gerektiğini,

Benim anlamımda senin, onun ve diğerlerinin anlamıının aynı olmadığını,olmayacağını

Bütün meselenin herşeye rağmen  kendi doğrularımla , kendi yolumda  devam etmek olduğunu anlamaya başlamış ,  daha da ötesi  içselleştirmişim.

Artık biliyorum, Psikolog arkadaşıma ‘’ Bu da bişey bilmiyor’’  derken haksızlık ettiğimi,  Hayatta herşeyin  var  ve  bizim için olduğunu.