Hayatta insanları da hataları ve doğruları ile tanırız

Bundan önceki blogta, insanların maskeleri ile yaşadığından, çoğu insanın olduğu gibi görünmediğinden söz etmiştim.

Yorumculardan biri, “konu güzel açmışken devam etseydin” dedi.

Nesine devam edeceğim ki?

Açık olduğunuz zaman, her şeyinizi ortaya döktüğünüz zaman, insanlar sizi yanlış anlıyor. O insanlar gelip sizi incitebiliyorlar.

Bu dünyada maskeni indirmene ya da olduğun gibi görünmen iyi kabül edilmiyor. Aslında maskeni indirmen, diğer insanlara olduğun gibi görünmen bir iyiliktir. Neticede, herkesin sizi olduğu gibi tanımasını sağlar. Tabi ki bunu yani iyiliği seçebilirsiniz. Ama unutmayın, insanların çoğu iyi değildir, iki yüzlüdürler, dost, arkadaş maskesi ile dolaşırlar, fırsatını buldukları zaman arkanızdan sizi hançerleyebilirler. Bunu da bilin.

Şimdi bazı bloggerlar diyecekler ki, çok mu zarar gördün hayattan?

Çok mu hançerlendin?

Hayır aksine hiç haçerlenmedim.

Zarar da görmedim.

İnsanları da severim.

Hayatı yaşayarak insan sarrafı da oldum.

Hayatta yüreğinin sevgi verme, paylaşma kabiliyeti ne kadar fazla ise, kırılma, zarar görme, sömürülme olasılığının da o kadar yüksek olduğunu öğrendim.

Önüne her çıkana güvenmeyeceksin.

Bunları yaşayarak öğreniyor insan. Hataları ve doğruları da yaparak yani yaşayarak öğreniyorsunuz. Yine evlilikten örnek verilirse, “Evlilik bir çemberdir, dışındaki çemberden içeri girmek ister, çemberin içindeki dışına çıkmak ister” derler, bunlar yaşanmadan öğrenilemez. Mutlaka istisnalar vardır. “İyi ki evlenmişim, neden bu zaman kadar beklemişim?” diyenlerde olur.

Hayatta kendimizi de, karşısındaki insanları da hataları ve doğruları ile tanırız. Ama sonunda görürüz aynayı Konya’yı. Dürüst insan olup, iyi niyetli, sorgusuz yaşamanın, insanları olduğu gibi kabül etmenin, yalansız dolansız yaşamanın zor olduğunu anlarız. Çünkü insanlar kapalı bir kutudur. İnsanların maskeleri bunu yapıyor.

Bunları yazmak karamsarlık değil. Yaşadıklarım hiç değil.

Bir de şunu söylemek boynumun borcudur. Bunları yazsam da, yanlış olduğunu bilsem de, ben her zaman “kendim gibi oldum” bu hayatta. Bundan sonra da “kendim gibi olacağım.” Kimsenin dikkatini çekmek gibi bir derdim asla olmadı. Böyle yaşamaktan da mutluyum.

Herkese de tavsiye derim.