Hayatta mısın?

Gür ve iri kıyım bir kişiydi bizim Cemal Abi. Cemal Abi, mahalle baskısının tam kendisiydi. Kendisinden habersiz mahallede bir şey olması mümkün müydü. Cemal Abi'nin en büyük hobisi mahalleye yeni taşınan insanlardı.
O günlerden birinde de, mahalleye yeni birileri taşınıyordu. Ailenin hali vakti pek umut vermiyordu, kamyondaki eşyaları eve indirmeleri pek zamanlarını almamıştı.
Cemal Abi, "Merhaba, nereden geliyorsunuz?"
Yeşil montlu adam, "Eskişehir'den taşındık. Burası daha ucuz bir yer diye düşündük."
Cemal Abi, "Olabilir. Mahallemiz sessiz sakin kendi halinde bir mahalledir öyle kalmasına da özen gösteriyoruz. Siz de bu kurallara uyarsanız, seviniriz."
Yeşil montlu adam, "Tabii. Biz zaten işinde gücünde insanlarız. Akşamdan akşama evimizde oluruz. Fazla ortalıkta dolaşmayız."
Cemal Abi, "Ne güzel, herkes sizin gibi dostane olsa, neyse mahallemize hoş geldiniz."
Yeşil montlu adam, "Teşekkürler."
Ve eşyaları getiren kamyon, ağır ağır mahalleden ayrıldı. Mahalle öyle sessiz ki, kimse yaşamıyor sanırsınız. Zaman akmakta; insanlar işe gitmekte, akşam işten dönmekte, eve ekmek almakta, Eczane den ilaç almakta, çocuklar okula gitmekte, mahallenin çocukları ise neşe içinde oyun oynamaktaydılar, herşey yolundaydı ya da öyle gözüküyordu.
Hergün gidilen işler, her gün harcanan zaman, yaşlanan insanlar. Günlerden bir gün Cemal Abi, bir köşede yatmakta olan adama rastladı. Adam hareket etmiyordu. Üzerindeki elbiseler gayet düzgündü, iyi giyimliydi.
Cemal Abi, "Hemşerim iyi misin?" Adamın yanına çömeldi (Bizimkiler çömelmişti de tartışma çıkmıştı, hatırlarsınız, Parti liderlerimiz), adamın nabzına baktı ama anlayamadı. Telaş içinde 112'yi aradı. Ambulans yarım saatlik bir geçikmeyle geldi.
Adamı aldılar ve sedyeye yerleştirdiler. Cemal Abi, ben de sizinle geleceğim, dedi. Cemal Abi de Ambulans a bindi.
Çok geçmeden hastaneye vardılar. Adamı hemen kontrol için doktora teslim ettiler. 1 saat geçti geçmedi, adamı kontrol eden doktor odadan çıktı.
Cemal Abi, "Nesi varmış, doktor bey, HAYATTA MI?"
Doktor, "Siz yakınımısınız?"
Cemal Abi, "Hayır ama, onu ben buldum, bizim mahalledeydi."
Doktor, "Hımmm. Hastamız birkaç gün müşade altında tutulacak, şu an için herşey negatif, sizin burada beklemenize gerek yok, biz gereken neyse yapacağız."
Cemal Abi, "Anlıyorum, size çok teşekkür ediyorum, elinizden geleni yapacağınızdan da eminim, " dedi.
Cemal Abi, hastaneden çıktı. Aklında adamın durumu, endişesi yüz ifadesine de yansımıştı, endişeliydi. O halde mahallesine doğru yürümeye başladı.
Cemal Abi, "Umarım, adamcağız iyileşir, ne ilginç bir dünya BİR AN HAYATTASINIZ BİR AN ÖLÜSÜNÜZ."
Cemal Abi, yürüdü yürüdü, aklında binlerce soru, yine de yürümeye devam etti. NE DE OLSA HAYAT SÜRÜYORDU.