Hayattan beklentiler üzerine!!

Hem kendisini geliştirmeye üşenmiş hem de her konuda ukalalık yapan bireyler var mıdır etrafınızda?
Onları farketmek için araştırma görevlisi olmaya falan gerek yok aslında!
Güya kaderine teslim olmuştur bu insanlar!
Gerekçeleri ise hep aynıdır, “az ile yetinmek” ama neden?
Karım ev işlerini ihmal etmesin, yeter!
Kocam evine ekmek getirsin, yeter!
Amaaan, aşk bizden geçmiş, yeter!
Kıyafet tercihim yoktur, sıcak/serin tutsun, yeter!
Akıl verme sus kafam şişti, yeter!
Başımı sokacak bir barınağım olsun, yeter!
Avize de neymiş bir lamba salla odayı ışıtsın, yeter!
Yediğim önümde yemediğim arkamda daha ne isterim, yeter!
Herkes dokuz ay on günlük değil mi, insanlığım bana yeter!
Gazete okuyorum ya kültürüm bana yeter!

Yeter tabi, kapasitenize göre bunların hepsi sizin doğrularınız çünkü!

Ve tamamen yaşama dair algı kapılarınızı ne ölçüde açık ya da ne ölçüde kapalı tuttuğunuzla alakalı!

Yani öyle, ben böyleyim, ne yapayım bu kişilik meselesi, değişemem” kolaycılığına sığınmalar falan gerçeği yansıtmıyor!

Tamam, kimi insan çok sevecen, diğeri ise çok soğuk yapılı olabilir!

Yine bir başkası az konuşmayı seven, diğeri aşırı konuşma düşkünü olabilir!

Ancak bütün bu kişisel farklılıklar toplumsal hayatın önünüze getirdiği rolleri üstlenmenizi engellemez!

Öyle ya, bütün bir hayatı tamamen kendinize odaklanarak geçirecek değilsiniz ya!

Hem kendinizle beraber başkalarını da mutsuz etmeye ve bu şekilde cezalandırmaya hakkınız var mı?

Karamsar olmaktan ve olayların hep kolay yönlerini düşünmekten kendinizi kurtarmalı ille de pozitif olmalısınız!

Kendisi mutlu olan insan, çevresine de mutluluk hormonları yayacak ve yaşanılan hayata neşeyle birlikte kalite de yansıyacaktır!

Çünkü hayata gülümsemek için çok haklı bir nedenimiz var!

Çünkü hayat çok kısa!

Çünkü öyle bir geçer zaman ki, boşa akıttığınız zamana sonra çoook pişman olursunuz! ...