Hayattan kopmamak için

Haberin olmazsa okuyamazsın, okuyamazsan haberin olmaz.

Haberin olmazsa okuyamazsan bilgisiz kalırsın, bilgisiz kalırsan hayattan koparsın! İnsanlıktan uzak kalırsın!

Çare; önyargılı, zancı, kuşkucu, cimri, bencil, kıskanç, düşman hain olmayıp yücelsel, edebiyaz, insansal, bilimsel, dinsel konulara karşı duyarlı olmaktır.

Yoksa gaflet, dalâlet içinde kalıp bir bakmışsın ki insanlıktan çıkmışsın! Belki de bunu fark edemezsin bile. Fark etsen de bastığın dalı çoktan kesmişsin! Nasıl, nereye, ne zaman düşeceğin ise Allah’ın takdirine kalmıştır.

Hayattan kopmamak için; hakikatten adaletli, insancıl, haklı, imanlı, ahlâklı, samimi, akıllı, mantıklı, iyi niyetli, çalışkan, bilgili, üstbilgiçli, onurlu, ihlâslı olmalısın; yoksa farkında olmadan hayattan koparsın! İnsan olduğunu sanırsın, yaşadığını sanırsın; fakat uyuşmuşsun, uyutulmuşsun, aldanmışsın, uyuşturulmuşsun, aldanmışsın, uyuşturulmuşsun, ölü gibi yaşayıp uyursun; gereksiz ve yararsız biçimde!

Yararsız ve gereksiz işçeler peşinde koşucu kişi hayattan kopmuş demektir. Çünkü yaptığı faaliyetler; ne kendisine ne başkasına hiç kimseye, hiç bir şeye yaramaz.

Hayattan kopmamak için okumalıyız. Fakat ne okuduğumuzu, niçin okuduğumuzu, nasıl okuduğumuzu, kimin eserini veya sözünü okuduğunuzu fark etmeliyiz. Okuduklarımızı sorgulamazsan, yargılamazsan, yorumlayamazsa, algılayamazsan, anlayamazsan olumsuz etkilerin altında kalıp hayattan koparsın.

Hayattan kopmamak için kime, niçin, nerede, ne zaman, nasıl, ne kadar, ne hizmet ettiğimizi fark etmeliyiz; yoksa hayattan koparsın koparılırsın .

Hayattan kopmamak için sağlıklı, huzurlu, mutlu, rahat, güvenli, refah, başarılı, iş güç sahibi olmalıyız: Bunu başarabilmek için cahillikten, okumuş cahillikten, doğru bildiğimiz yanlışlardan ve bilgi kirliliğinden kurtulmalıyız. Yoksa elimiz ayağımız yani tüm duyu organlarımız, kalbimiz ve beynimiz yanlış işçelere yönelir. Yanlışı başka bir yanlışla değiştiririz, göstermelik ve günü birlik işçeler yapıp bir şey yaptığımızı zannederiz. Oysa hayattan koparız, fakat fark edemeyiz.

Hayattan kopmamak için hakikatten insan, Müslüman, Türk olmalıyız! Yoksa ölü gibi yaşayıp kendimizi diri sanırız; anlağımız anlaçta dünyadaki ölü bir şeye karşı ilgisiz, duyarsız kalmaz mı? Ölüye ne yaparsan yap sana tepki verir mi? Çünkü ölüdür; işitmez, görmez, koku almaz, konuşmaz, hareket etmez; hissetmez, düşünmez.

Yaşayıcı bazı kişilerin böyle bir ölüden farkı var mı? Kim yücelsel, dinsel, insansal, bilimsel, evrensel konularda duyarlı etkili, tepkilidir? Üstelik uyarıldığı, haberi olduğu hâldeyken?

Oysa hakiki ölü; hakikatten bizim gibi duyarsız dirileri görmektedir, işitmektedir, hissetmektedir; fakat biz onları fark edemeyiz. Çünkü hakiki hayattan, hakiki bilgiden kopmuşuz.

Hayattan kopmamak için doğru bilgi, doğru Türkçe sahibi olmalıyız. Yoksa şirkçi, gizli şirkçi, redçi, inatçı, nankör, kör, hain, yalancı, kinci, gıybetçi, bencil, kibirli, sinsi düşman olup hayattan koparız.

Ben ne dedim, ne demek istedim; siz ne anladınız, ne anlamak istediniz?

Hayattan kopmamak için doğru biçimde uyarılarımı, önerilerimi, bilgilerimi, haberlerimi, öğütlerimi dikkate alınız.

Hayattan kopmamak için hakikatten dostcan lâzımdır. Bu dostçanlar anacan, babacan, kadacan, cankan, cancan, eş, evlât, arkacandır. Fakat bunlardan biri düşman(!) olduğunda  hayattan koparsın.

Hayattan kopmamak için kuvvetli bir zihniyet, bir kişilik, bir karakter lazımdır.

Hayattan kopmamak için Allah’ı dostcan; Allah’ın peygamberlerini; evliyalarını, âlimlerini dostcan bileceksin. Fakat şuursuz, bilgisiz, sahte âlimlerden de uzak duracaksın. Yoksa hayattan koparsın, bu yetmez cennetten de koparsın.

Siz hayattan kopmamak için ne yapıyorsunuz?