Haydar'ın gaci boşanmak ister

Agacım selam iderim;

Biraz toparlanayım sana güzel aberciklerim var. Bu gün gelmiş Keşan’dan bizim şuparların senfoni okestrasi.

Vardır onların içinde bir çocuk. Parmakları uzun uzun. Kemanı, darbukayı da güzel çalar; ele bir görsen içlendi mi gırnatayı nasıl üttürür…

Benim kıza aşık ulmuş, kaynanam da gürmüş, almış kızı karşısına dua üüretir.

“Allahım hacı ver, hoca ver; yüzbaşı koca ver, ” diye kızın kafasına girer.

Biyenmez bizim çalgıcı şuparlari kendi alıştı ya subaylara…

Çok moralcezim bozuldu Agacım. Bu kaynanam yüzünden benim servoş erifi boşaycam.

İnternette bulsam bir tane bizim romanlardan iç ayır demeycem ama şimcik olmazki duruduk yerde erif boşamak.

İçki içer desem, ep içer bahane ulmaz.

Dayak atar, desem, oda ulmaz, ep döverdi alıştık okşama gibi gelir bazen.

İyi kötü ekmekcikte getirir evcezine…

Arada ben de temizlik işlerine giderim, yazın da çeltik olur, giderim.

Ben ne baane etsem ki boşasam… Bizim burdaki ‘akim amca mazeretleri kabul de etmez; vardır bej tane kızan..

Ya Agacım, yok mu Alamanya’da tanıdıkların bizim romanlardan? Belki biraz yontulmuşlardır.

Yapasın benim aramı gideyim buralardan adım çıkmadan. Ulmaz büle ben de gencim, isterim sevgi lâfları.

Alıştım internetteki arkadaşlarımdan güzel lâflar duymaya.

Nerdeeeeee benim ayı iç uralı diil, umursamaz bile.

Ben seni evlenesin didim ama önce ben kurtulayım dirim…

Sana danısşayım Didim. ‘Ayriye hingem yanımda; o dert ortaam. Selamcık yullar sana.

Buruşuk yanaklarından üpücekmiş seni.

Agacım dikkat et bu gaci erkese sulanır. Dert urtam ama seni yedirmem una..

Mübarek kalem tutan ellerinden üperim.

Ben üpmeden sakın elinin tersiyle burnunu silmeyesin, tiksinirim.

Adi sana ayırlı akşamlar…

Bâayyyyyy