Hayır, vallahi ihanet etmiyorum!

Dikkat ettim de son zamanlarda hep "eskiye özlem" yazıları yazmışım.İçinde bulunduğum zamanla bir sorunum var gibi. Yok, değil aslında, teknolojiyi ve getirdiği yenilikleri seviyorum. Örneğin, bilgisayar ve internet!

Bu iki yenilik, beni ömrümün hiç bir döneminde olmadığı kadar oyalıyor, eğlendiriyorlar. Belki de "züğürt tesellisi". Ama mecburiyetten ötürü ailemden uzaksam, mecburiyetten ötürü çocuklarım gitmişse... Ne yapabilirdim? Oturup ağlayacağıma, ben de kendimi "sanal alemin" kollarına attım. Aradığım hemen herşeyi bulabiliyorum, hem de evimde otururken! Dost bile buldum, dost! Hem de gerçek yaşamda bulamadığım özellikte dostlar, onlar da gerçek oldu, gittim, gördüm, tanıştım, sohbet ettik, gezdik, birlikte yemek yedik.

Neler öğrendim, öğreniyorum bilgisayar sayesinde, ne kadar eğleniyorum en sevdiğim oyunum Scrabble'i istediğim anda, istediğim kadar oynayabiliyorum ve başka oyunlarım da var oynayabileceğim.

Resimler, filmler, şiirler, öyküler, bilgi yarışmaları... ve daha neler neler... hepsi bana bir tuş uzaklığında.

Elektrik olmayan, sobayla ısındığımız, tuvaleti bahçede olan, geceleri tuvalete gitmenin kabus olduğu, soğuk sularla ellerimiz dona dona bulaşık yıkadığımız, ocakta ıstılmış kısıtlı sularla, arada bir banyo yaptığımız günlerden, kaloriferli, günümüzün her türlü olanağından yararlandığımız konforlu evlere geldik.Ulaşım deseniz, her şey emrimize amade, kapımızın önünde.

Evet, eski günler güzeldi, o zamana göre içinde bulunduğumuz koşulların yetersiz olmadığını bilmeden, farkında olmadan yaşadık, mutluyduk. Çünkü daha iyisini bilmiyorduk, görmemiştik. Muzun tadını bilmeyen, onun için onu istemeyen çocuklar gibiydik.

Ama şimdi "eski günlere dönelim mi?" sorusuna yanıtım "hayır" olurdu. Ben bu günleri seviyorum, mutluyum, gelecekten umutluyum. Bugünlerin de kendine has zevkleri, olanakları, keyifleri, tadı tuzu var. Yiyecekler çeşitli, evde yapmak zorunda da değiliz üstelik, her şeyi ustasından yeme şansımız var. Beğendiğimiz giysiyi alıp giyme şansımız var, artık örtünmek ya da üşümemek için giyinmiyoruz.
Çağımızın getirdiği güzellikleri inkar etmiyorum.Hala gidebileceğim güzel doğal ortamlar da var, şehrin göbeğinde bile.

Kıyasladığım zaman, "yeni" de o kadar kötü değil diyebiliyorum artık.
Kaybolan değerlere hala sahip çıkanlar, yaşatanlar da var çevemizde. O zaman?
Mutlu olmamak için sebepler aramak yerine, hüzünle eskilere sarılmak yerine, eski ve güzel manevi değerleri unutmadan, günümüzün olanaklarından faydalanarak mutlu olmaktan başka seçeneğimiz yok gibi görülüyor. Hayır! Bu o temiz, o masum, o sıcacık, o doğal, o "annemli" günlere, yıllara ihanet değil!
Bu biraz da "zaman sana uymazsa, sen zamana uy" felsefesi...