Hayırlı saati mi bekliyoruz?

Öyle görülüyor ki Bush, Rice ve RTE, Türk kamuoyundaki PKK karşıtı infialin yatışması ve kuzey Irak’ta yapılması gerekli görülen askeri harekat fikrinin tavsaması için eylem birliği durumunda.

Elde, böyle düşünmemizi haklı kılacak kadar kanıt var sanırım.

Hani “çok sinirlendiğin zaman tepki göstermeden önce on’a kadar say” derler ya, aynı taktik.. Bir farkla ki, on’a kadar değil, sonsuza kadar sayacağız gibi görünüyor.

Aşırı değilse “tepki” ve “refleks” sağlık belirtisidir. Ne yazık ki ülke olarak göstermemiz gereken tepkiyi gösteremedik ve bundan sonra gerçekleştirilecek bir sınır ötesi harekat hem boyut olarak, hem ulusal tepkimizi göstermek açısından, hem de sağlayacağı sonuç açısından güdük kalacak.

İnfialin patladığı günlerde RTE, ABD seyahatinin sonuçlarını beklemeyi önerdi, Rice 72 saat süre istedi. Bunların hepsi geldi geçti, Rice geldi gitti, RTE gitti geldi biz hala saymaya devam ediyoruz. Zaten artık saymaya gerek de kalmadı çünkü taktik işe yaradı ve tepkiler yatıştı. Kimse çıkıp “harekattan vazgeçtik” demiyor çünkü toplum harekata öylesine angaje oldu ki buradan sonra kıvırtmak kolay değil.

RTE’nin Kuzey Irak’a yapılacak bir askeri harekata oldum olası karşı olduğunu biliyoruz. Yanlış hatırlamıyorsam geçen yıl “Türkiye’deki PKK’lıları bitirdik de sıra Irak’a mı geldi” sözü kendisine aitti.

Aslında RTE açısından bakılırsa bu isteksizliğe ve ayak sürümeye hak vermemek de elde değil doğrusu. Unutmayın ki PKK güçlenip, bölücü hareket palazlandıktan beri ilk defa geçen seçimde güney doğu illerindeki oylar bir ölçüde bölünmüş durumda. Bu benim için pek heyecanlandırıcı bir gelişme değil ama bundan büyük medet umanlar için bir askeri harekat bir çuval incirin berbat edilmesi anlamına gelebilir.

Bunlar geçti, elde kalan, verilen şehitlerin cenazelerinin kalkmış, rehin alınan 8 askerin iade edilmiş ve yüreklerdeki öfkenin kısmen yatışmış olması.

E bebeğim eeee-eeee-e