Haykırış...

İsyan ediyorum aldığım her nefeste, haykırıyorum boşluğa doğru adını. ..... Neden yanımda diyilsin, neden uzaklardasın bu kalp senin için atarken? Çok mu zordu veda etmek? Neden sessizce kayboldun? Sevipte ayrılmak bukadar kolaymıdır, yaşanan onca güzel şeyi bi kenara atmak ve hiç birşey yokmuş gibi sessizce gitmek.

Bazen diyorum ki yaşanan herşey bomboş, birgün mutlu olursun birgün acı çekersin ama neden? Bilen var mıdır acaba neden mutlu olabilmek varken herkes acının tadına bakmakta... Birşeylerin değerini nedense hep onu kaybedince anlıyoruz, elimizden kelebek misali uçup gidince arkasından geri döner diye bakarken anlıyoruz. Giderken acaba arkasına dönecek mi diye bakıyoruz ama hayır sadece gidiyor uzaklaşıyor ve ufukta kayboluyor, işte o an anlıyoruz ki herşey bitti. Ama nasıl çekip gidebilir nasıl herşey bitebilir, hani kötü günümüzde birbirimize arka çıkıcaktık? Hani her zaman beraber olcaktık? Söyler misin şimdi nerdesinnn, neden yoksun yanımda sana ihtiyacım varken. ben etrafımda yalan bi hayat istemiyorum ben sadece seni istiyorum, çok şey mi seni istemek bu hayattan.

Hani sabah uyanınca gözlerimin içine bakardın ya... Bana içten gülümserdin ya.. O gülümsemeyi dünyalara değişmezken sen beni kendimle yalnız bıraktın.

Haykırıyorum uçsuz bucaksız denizlere! nerede sevgiğim nerede bulun onu bana diye ama dalgalar adını fısıldamıyor kulağıma. Haykırıyorum en yüksek tepelerden! nerede canımdan bile çok sevdiğim insan nerede diye ama kuşlar sessiz kalıyor. Kimse neden söylemiyor uzaklarda ama kalbi seninle diye, dönecek sabret diye? İsyan ediyorum haykırarak sevginin gücüne, sonunda hep acı olcaksa , ayrılık olcaksa Sevmek diye bişe olmasın herşey yalansa.