- Kategori
- Deneme
Hector
Hector, baştan yazayım, ben senin yaptığını yapamam; çünkü ben korkağın biriyim.
Şimdi rahatladım. Daha özgür seni ve beni ifade edebilirim. Her şey o gün başlamıştı, haklısın, aslında her şey o gün sona ermişti; ondan sonrası başka bir şeydi, ona yaşamak denemez ya da yaşamın ta kendisi bu idi, o sen ve sana uzaktan bakan ben!
İlk, aralarından önce senin gideceğini umdun, hissettin lakin olmadı, boşa düştün.
Hector, senini gibi yürümek istiyorum hemen şimdi gecenin içinde. O karanlıkta tam ben olmak istiyorum, yitik. Çalsın siyah bir müzik ve dost köpek dans etsin ve onun sıcaklığı yayılsın umudumuza; Hector, kenardan değil, birlikte hayatın tam ortasından yürüyelim.
Soğuk ya da sıcak, fark eder mi tatlı tatlı uyduktan sonra?
İçimizdeki iyi insanı çıkardın Hector, onu yerden yere vurdun; rahatladım Hector yarınsızlıkta; hep şimdi, daima an!....diye bağırırken tuttular bizi, bir daha da bırakmadılar; ah bir salabilselerdi düşlerimizi...
Hector, gerçekten kendine iyi bak, laf olsun diye değil, öyle gerekirmiş gibi değil, hakikaten kendine iyi bak; iyi bakalım bize.
Olsaydı iyi olurdu. Belki o zaman bu Hector olmazdın, ben de sende bu olamazdım; bir şeyler olmak zorundaydı, oldu; sana bana bize; Hector seneye görüşürüz değil mi, sakına çok fazla plan yapma ve uzaklaşma.
Korona günlerimize yakıştın Hector, teşekkür ederim bize de uğradığın için.
1. Not: İlk sahne ve son sahne; sen ve senin gibiler Hector, paralı parasız, evli evsiz hep dik dururlar ve hep bizim gibilerin yolunu aydınlatırlar, Hector, seneye....
2. Not:
Hector
bak işte o film
senin sahnen
ben oturmuşum karşında
seyirci
seyirci kalmamak için
gece oluyorum
yağmur kar korku
koşturuyorum peşinden
biliyorum yakalamak yok
bir yere varmak.
Ş.Y.