Hedef Yargıtay mıydı?

Anlaşılan Cuma günü yazdığım “Perinçek, Selçuk, Alemdaroğlu: çook enteresan bir puzzle” başlıklı yazımda sıraladığım bulmacaya bir parça daha eklemem gerekecek. Aslında daha çok eksik parça var. Büyük ihtimalle hiçbir zaman da net ve tam olarak görmemize izin vermeyecekler. Ama sis perdesinin ardından görülebildiği kadarıyla bile kimi tahminlere imkan sağlayan bir görüntü bu...

En son parçamız bugünkü bazı gazetelerde yer alan bir haberden oluşuyor.

Eğer çok büyük bir dezenformasyon çalışması, maksatlı bir haber sızdırma operasyonuyla karşı karşıya değilsek, polisin İşçi Partisi’nde gerçekleştirdiği aramada bulunan bir CD’de Yargıtay binasına giriş ve güvenli kaçış yollarını belirten ayrıntılı bir kroki ve ayrıca krokinin açılım metni ele geçirilmiş. Krokide, Yargıtay binasının bloklarına en kolay hangi kapılardan girileceği, nasıl kaçılacağı, AKP’ye kapatma davası açan Yargıtay Başsavcısı Abdurrahman Yalçınkaya’nın makam odasının konumu, güvenlik kameralarının görmediği kör noktalar, polis ve güvenlik görevlilerinin bulunmadığı alanlar ayrıntılarıyla tek tek sayılıyor.

Eğer bu bilgi doğruysa bir parti binasında bu tip bir kroki niçin hazırlanır, hangi amaçla bulundurulur? Çok merak ediyorum. Acaba ziyarete gidildiğinde kolay park yeri bulmak için mi?!! Sadece bir soru bu... Aklıma bir başka önemli yargı kurumuyla ilgili bir olay geliyor ama bilmiyorum, belki ben de son zamanlarda komplo teorilerine inanır oldum.

Aramada ayrıca, başka bir CD’de AKP hakkındaki kapatma iddianamesinin bir bölümü de bulunmuş. Parti genel merkezinde kullanıcı adı “başsavcılık” olan bir bilgisayarda 24 Nisan 2007 tarihinde hazırlanan bir CD, “Abdullah Gül (Danıştay’ın türban kararına tepkisi)” isimli bir belgeyi içeriyormuş. Bu belgenin Yargıtay Başsavcısı tarafından hazırlanan AKP’yi kapatma iddianamesindeki "Dışişleri Bakanı Abdullah Gül’ün Laik Devlet İlkesine Aykırı Eylem ve Demeçleri” bölümünün bire bir aynısı olduğu saptanmış.

Yani eğer bu bilgi ve belgeler doğruysa meğer bir partinin kapatılma çalışmasından bir başka parti bir yıl önce haberdarmış.

Bilmem bunlar size de biraz garip geliyor mu?

Bana çok garip geliyor ama şahsen Türkiye’de olan ve olabilecek hiçbir şeye şaşırmam. O duygumu çoktan kaybettim.

Yine de umarım bunların hepsi uydurmadır, kötü bir dezenformasyon çalışmasıdır. Dilerim biz toplumca uzun süreli ve korkunç bir kâbus görüyoruzdur. 2003 yılından beri Türkiye’de olan olan biten her şey aslında hiç olmamıştır. Yarım kalmış darbe girişimleri, rahip cinayetleri, katliamlar, provakasyonlar hiç olmamıştır. Mesela Hrant Dink hâlâ yaşıyordur. Trabzon’daki rahip görevinin başındadır. Malatya’da boğazlandığını “sandığımız” Hristiyanlar güven içinde yaşıyorlardır. Orhan Pamuk için suikast planı hiç hazırlanmamış, tetikçisi eylemini gerçekleştiremeden tutuklanmamıştır.

Ben bütün bunların sadece bir kâbustan ibaret olmasını bu konularda yazdığım yazılardan dolayı bana karşı hücuma geçenlerden çok daha fazla istiyorum.

Dilerim hepimiz masumuzdur. Daha da önemlisi, dilerim hâlâ masumiyetin iyi bir şey olduğu konusunda hemfikirizdir. Çünkü ben son günlerde Milliyet Blog’da rastladığım kimi yazı yorumlardan sonra bu konuda kuşkulanmaya başladım. Zihinsel düzeyde de olsa iç savaş hazırlıkları gördüm, "olası" suçlara ortak olma duyuruları okudum, darbe çağrıları işittim. Kendimi yazı yazılan bir yer değil de paramiliter bir savaş örgütlenmesinin kongresinde hissettim.

Bir not: Önceki yazımdaki tahminim doğrultusunda, İlhan Bey yurt dışına çıkmama şartıyla serbest bırakıldı. Şimdiden size önemli bir kehanette bulunayım: İlhan Selçuk bundan sonra eskisine göre çok daha ılımlı yazacaktır. Üslup değişikliğinin nedenini zamanı geldiğinde açıklarım. Öyle yaparsa umarım bazıları onu da hain ilan etmezler... İnşallah burada bir de İlhan Selçuk’u savunmak zorunda kalmam.
.......

Resim: http://insain-munki.deviantart.com/art/missing-piece-of-the-puzzle-8850219