Helen Keller

Helen Keller (1880-1968)

Doktorların bir türlü teşhisini koyamadığı ateşli bir hastalık onun görme ve işitme duyularını da beraberinde alıp götürmüştü. Fakat bu durumun onun yaşamına engel teşkil etmesine kendisi de ailesi de müsaade etmediler. O her şeye rağmen okumayı, yazmayı, konuşmayı ve üstüne üstlük beş tane de lisanı öğrendi. Üniversiteyi bitirdi. Tüm bunların yanı sıra bisiklete bindi, yüzdü kürek çekti. Evinden dışarıya çıkmadığı zamanlarda ise örgü ve tığ işi yaptı. Satranç oynadı hatta iskambil falı bile açtı.

Helen 6 yaşındayken Charles Dickens’ın "Amerika Notları" adlı eserini okuyan Annesi (Kate Adams Keller) kitaptaki görme özürlü bir çocuğun eğitimi için yapılanlardan etkilenmişti. Kızı Helen’inde böyle bir eğitimden yararlanabileceği düşüncesiyle Baltimore’de bir uzman doktorla görüşmeye gitti. Burada Helen ‘in bir daha asla görme ve duyma yetilerine kavuşamayacağını öğrendil. Doktor Helen’in eğitilebileceğini ancak işitme sorunu için başka bir uzman doktorla görüşmelerini önerdi. Böylece Graham Bell ile temasa geçtiler. Graham Bell telefonun icadından sonra kendini sağır çocukları eğitmeye adamıştı. Onun önerisi üzerine Perkins Körler okulundan bir öğretmen talebinde bulundular. Bu talep üzerine aynı kurumda eğitim gören ve çok az görme yeteneğine sahip olan Anne Mansfield Sullivan adlı 20 yaşında bir öğretmen gönderildi.

Bu tanışma ile Helen’in hayatı da değişmeye başladı. İçinde bulunduğu durumdan dolayı son derece hırçın bir çocuk olan Helen Öğretmeninin büyük azim ve sabrı sayesinde uysallaştı. Öğretmeni Anne Mansfield Sullivan Helen’in eline Önce öğretmek istediği nesneleri verip onu tanımasını sağladı, sonrada nesnenin ismini Onun eline harflerle yazdı. Bunu kendi aralarında bir oyun durumuna getirmişlerdi. Daha sonra öğretmeni ona Braille Alfabesini (körler için özel bir yazı yöntemi olan kabartma) öğretti.

1880 yılında Boston da körler okuluna gittiğinde öğretmeni Anne Sullivan da onunla beraber gitmişti. Anlatılanları Helenin eline yazıyordu. Helen öğrendiklerinden büyük bir keyif ve haz alıyordu ve bu öğrendiklerini etrafındakilerle de paylaşmak istiyordu. Bunun için de büyük bir konuşma isteği duyuyordu. 1890 yılında Horaca Mana okulu müdürü tatlı ve yumuşak huylu bayan Sabah Fullerden konuşma dersi aldı.

Bu derslerde bayan Fuller ses çıkardığında Helen’in elini hafifçe Yüzünde dolaştırarak dilinin ve dudaklarının aldığı biçimi gösteriyordu Öğretmeni Bayan Sullivan’nın da desteği ile de konuşmasını geliştiren Helen’in söyledikleri artık Anne ve birkaç yakının anlayabileceği seviyeye getirmişti.

1894 yılında Newyorktaki Wrightin Humasın sağırlar okuluna gitti. 1900 yılında üniversiteye başlayıp 1904 yılında (Edebiyat Fakültesi) mezun oldu. Kendi hayatını anlatan "The story of live" , Anne Sullivan’ı anlatan "Öğretmenim" olmak üzere birçok kitap, makale, biyografi yazdı. Konferanslar verdi, etkinlıkleri ve çabalarından dolayı defalarca üstün hizmet ödülü, çeşitli üniversitelerin onursal doktorasını aldı.

1968 yılında hayata veda eden Helen Keller halen kazandığı yaşama savaşı ile insanlığa örnek teşkil etmeye devam etmektedir.