Hemşehrim

Batıda bir ilde çalışırken benim orada yakın akraba dost hem şehrim çok fazla olmadığı için bir öğretmen geldi .Hem şehrim olduğumu söyledi aynı zamanda babamın da öğrencisiymiş ben de bana yakın birinin olmasından dolayı mutlu olmuştum Sadi hocamla aile boyu da çok görüştük .. Pikniklere gittik geldik yakınlaştıkça onun biraz daha ilişkileri cıvıklaştırması laubalileşmesine bir miktar göz yumuyordum ancak bir gün ben odamda ilçenin ileri gelen kişileri ile otururken akşam saat dört bucuk beş gibi bunun pat diye odama gelip milletin yanında ne miskin miskin oturuyorsunuz kalkın bir yere gidelim demesi hakikatten ağırıma gitti. Bende hocam paramız yok nereye gidelim deyince bende var bir miktar hadi gidelim dedi. Bizde iki araba sekiz kişi ilçeye yakın olan sahil kasabasındaki her zaman gittiğimiz sahil restorana gittik. Balıklarımızı yemeklerimizi söyledik. Yemeğe müdahil oluşundan Sadi hocada sanki bu masanın patronu oymuş gibi bir izlenim edindim. Sadi hocanın da yani birazcık cezalandırılması gerekiyordu. Onun için lokanta patronuna işaret ederek hesabı kabartmasını el işaretiyle mümkünse üç katına çıkarılmasını ilettim. Yemeklerimizi yedik sonunda her zaman olduğu gibi iki arkadaşımız  aynı anda şef garsonun getirdiği hesaba  ellerini atıp kağıt parçasına ikisi de  ellerinde tutarak biri diğerine düne kadar benzinci olan fabrikatöre düne kadar kendisinin kapısında hizmetçi olduğunu, kendisinin kaç kuruşluk adam olduğunu  bu masada hiçbir zaman hesap ödeyemeyeceğini, asil bir aileden geldiği için her zaman hesabı kendinsin ödemesi gerektiğini  elini çekmesini söyledi.

Fabrikatör de benzincinin döneminin bittiğini, benzincinin kazandığı parayı fabrikadaki en küçük müdürüne ücret olarak verdiğini asıl onun kaç kuruşluk adam olduğunu söyledi birazda ayıp eder biçimde terbiyesiz herif elini çek kâğıttan dedi. Bunun üzerine benzinci elini beline attı silahına davranır gibi yaptı belikli terbiyesiz lafı on çok dokunmuştu. Öteki de elini beline attı belli ki birisi diğerini öldürecekti. Tam bu sırada Sadi hoca yanıma gelerek bu işe el koymamı yoksa bunların birbirlerini harcayacağını benim rol üstlenmemi istedi.ben de Sadi “hocaya bak canım biz buraya kaç kişi geldik ?sekiz kişi…yani yedi kişi olarak dönsek bundan ne çıkar ki  onun için otur  keyfine bak .!  “dedim oda beni duyarsızlıkla ve umarsızlıkla suçladı Sadi hocanın bu bana ikinci hakareti idi. Keşke hesabı üç misli değil de altı misli mi kabarttırsaydım? Sadi hoca benden umudunu kestikten sonra bir den ayağıya kalkarak birbirlerini öldürmek üzre olan arkadaşların yanına gitti oda elini hesap kağıdına atarak durun dedi. Hesabı ben ödeyeceğim. Öyle olunca ötekiler yavaşça ellerini hesap kağıdından çektiler.ki ikisinin de bu işte son derece usta olduğunu ben biliyordum .hesabı yüzüne kaldırıp rakamı görünce  önce kıpkırmızı sonra sapsarı bukalemun tipi renklere girdi. Şef garsona bu ne dedi. Şef garson ile beraber patronun masasına gittiler sonra patronla beraber üçü tekrar masaya geldiler. Patron olacak alçak bir de bana efendim bunu tanıyor musunuz? diye sormaz mı …?

Bende ona bu yaptığı büyük terbiyesizliğe ; “ sen ne biçim konuşuyorsun bu adam bizim masamızda değimliydi ne demek tanıyor musunuz ?”..

Patron; “ efendim özür dilerim haklısınız ama bu adam bana sekiz taksitle parayı ödeyebileceğini söyledi.”dedim ki ..

“Sadi Bey çok muhterem bir insandır benim ricam kendisine on iki taksit yapın rahat borcunu ödesin. Sadi beyde masadakilerde herkes son derece mutlu oldu. Ama Sadi’nin bilmediği bir şey vardı bizim o iki adamın kavgası kesinlikle düzmece bir kavgaydı. Bu kavganın bitmesinin şartı da bir kerizin ortaya çıkmasıydı sonradan Sadi hocayı yanımızda gezdirmedik. Bana umarsız demesine çok alınmıştım o anda umarsızın ne demek olduğunu pek bilmiyordum ama bu nedenle Sadi beyi bir daha yemeklere götürmedik o üç misli kabartılmış hesaptan da arkadaşlarla bedava olarak dört beş kere yemek yedik.