Hemşire sesleri

Bizimkisi ortaçağın karanlık korkusunu yenmek, adına cadı, büyücü denilen korku öğeliğinden sıyrılmak ve deneme yanılma yöntemlerini aşarak çağdaş, bilimsel, sosyolojik ve sanatsal bir meslek halini alma çabasıdır.

Çoğunluğu kadın mesleğidir. Felsefi yönden derinliği vardır.

Bu gün artık bize ne cadı deniyor ne büyücü. Artık bize ebe-hemşireler deniyor.

Her tür ezikliği bir kenara bırakarak bu mesleğin insanlığın onuru olduğunu ve bu amacı insanlığa anlatabilmeyi ilke edinmeliyiz. Ereğimiz bu olmalı. Hemşireliği en güzel değere ulaştırmak bizim görevimiz diyeceğiz.

Hemşireliği benimsemiş her arkadaşım hemşirelik eğitiminin üniversite ve doktora düzeyinde olmasını ister.

Hemşirenin en az iki dil bilmesini, dünya hemşireleri ile işbirliği halinde çalışmayı, bilgi ve becerilerini güncelleştirmeyi ister.

Hastalarına ve olaylara insani değerlerle bakarlar. Savaşa, sömürüye, köleliğe karşıdır. Hemşirenin insanlığı geriye götürecek tabuları ve böyle bir ölçeği olamaz. Çünkü hemşirelik insanı insan yerine koyma koşulundan doğmuştur.

Dinlide, dinsizde hemşire için önemli bir değer taşır.Bizim için önemli olan akılcı ve bilimsel yolu tutmak.

Mesleki tarihimizi okuduğumuzda bunu gerçeğiyle anlıyoruz.

Mesleğimizin savaş zamanlarında gösterdiği gelişimde bunu gösterir. İnsanlar öldürüp, yaralarken bizim işimiz insan ayrımı yapmadan düşman askerini saran, sarmalayan bir çabadır yokluklar, açlıklar ve bulaşıcı hastalıklar içinde.

Hemşirelik dendiğinde; fedakarlık ve adalet gelir ilk akla.

İnsanlar; hemşireler de bu sunumu, bu işlevi gördüğü için hemşireye melek adını vermiştir.

Melekler aç susuz durur ama hemşireler bir melek gibi aç ve susuz duramaz. Demek ki hemşireler melek değildir. Onlarda herkes gibi insandır ve temel ihtiyaçları vardır.

Hedefleri insan olarak insana en iyi, en adil, en ivedi, en doğru şekilde yardımı sunabilmekdir. Yasaları ile bağımsız bir meslek halini almalı fakat hiçbir zaman sağlığın bir ekip işi olduğunu da unutulmamalıdır.

Kaliteli bakımı, kaliteli bir şekilde alabilmek için halkında hemşirenin eğitimi, konumu, moral gücüyle ilgilenmesi gereklidir.

Artık hemşireler de kendi mesleklerinin güncel, olumlu çalışma sistemlerini, güvenli çalışma ortamlarını, profesyonel kimliğini ifade edebilme özelliklerini, güvenlikli işyerleri seçebilmeyi, çalışma koşullarının zorluğunda ki çözüm yollarını, yöneticilerini seçebilmeyi, hizmet içi eğitimin özelliklerini, gerekirse uzmanlar gibi ekip olarak yurtdışı eğitim çalışmalarına katılabilmelerinin gerekliliğini, bu işlemler için maddi ve manevi destekleri, kültürel ve sosyal kazanımların neler olabileceğini araştırmalı ve sanatsal uğraşıların kendileri için çalışma zevki yaratacağını, bunun için çeşitli olanakların nasıl yaratılabileceğini bir tartışma konusu haline getirmeli.

Hemşireler birbirlerini yakından tanımak için turlar düzenlemeli. Okumaya zaman ayırmalı, iletişim yollarını iyi bilmeli, yeteneklerini geliştirebilecek olanaklar yaratmalı. Kurumlar ve yöneticilerimiz bu konularda liderlik yapmalıdırlar. Birey olarakta mesleki dernek ve sendikalarımıza sahip çıkılmalı. Kendi içlerinde halkla ilişkiler birimleri oluşturmanın yararı olabilir bu çalışmalarda.

Kamuoyu; hemşirenin varlığını duyumsamalı.

İşte söz buraya gelmiş iken: İnönü Üniversitesi’nden iki hemşire arkadaş internet yoluyla çeşitli bölgelerde çalışan hemşire arkadaşların anılarını derleyip kitap halinde basımını sağlıyorlar kurum yöneticileriyle. Kendilerini bu çabalarından dolayı kutluyorum, bütün hemşire arkadaşlarımın bu kitabı edinmelerini öneriyorurum.

Yazımı sonlarken 12 Mayıs hemşireler gününü ve haftasını kutluyor, daha güzel işlerde hep birlikte olabilmenin güzelliğini tatmak istiyorum.

Bir hemşire olarak; blog arkadaşlarımdan da bu konuda yardım bekliyorum. Siz hemşirelik hakkında hiç düşündünüz mü? Size bu konuda kaliteli hizmet nasıl ulaşır? Onların mutluluğu size mutluluk olarak dönmez mi?

Emine Çakır