Hep erteledim gelişini..

Ruhumun med-cezir lerinin esiri olmaktan korkma!..

Cesurca yaklaş yüreğime. Evet belki biraz korkutacak seni içindeki karanlık. Ama kimbilir belkide seninde payın vardır bu karanlıkta..Bilmeden de olsa..

Ertelemeye alıştığın her davranışını iyice düşün. Sana bir ömür veriyorum . Süren uzun yada kısa onu bilemem.

Tek bildiğim ömrünün geri kalan kısmında DÜŞÜN ! "Nerede ne kadar hata yaptım. Kimlere nasılda yanlış davrandım. Benden sadece sıcak sevgimi bekleyenlere nasılda bencilce yaklaştım. İlk ve son kez dediğim kaç kişi geçti hayatımdan."

Sen bunları sorgulamaya çalışırken bende yanıbaşında olacağım aslında. Ama sen bunu bilmeyeceksin..
Uzaktan izlemekle yetineceğim. Tıpkı seni uzaktan sevdiğim gibi..

Evet seni uzaktan sevdim. Ne sen bildin bunu nede bir başkası. Benimle arkadaş olmaya çalıştın her seferinde.
Yaşadığım her kırgınlık sonrası çıkıp geldin yanıma. "benide al yüreğine" diye yalvardın adeta.

Ama ben her seferinde senden ayrı kalmak için çabaladım. Seni sadece yazılarımda, şiirlerimde, şarkılarımda yaşamak istedim.

Yakınımdaki kırıntılarını gördüm her defasında. Gözlerimi kaçırmak istedim. Ama çoğu zamanda gözgöze geldik galiba..

Sen bana yaklaşmayı hep istedin. Yüreğime dokundun geçtin kimbilir kaç kez..
Sızını hissettim. Kırgınlıklarımın tek şahidi oldun belki de..

Kendimi kandrıma seanslarımda yanıbaşımda bekledin hep. Belki seni görürümde içime alırım diye.

Almadım, almak istemedim,direndim..

Sana kendini sorgulamanı istemiştim ya.. Girdiğin yüreklerde bıraktığın yaraları bir düşünmeni istedim.

Geçenlerde yine karşılaştık seninle. Yüreğimi havalandırmak istemiştim. İçindeki yorgunlukları görmek. Dinlenmelerini sağlamak için.
Öyle yıkıntılar çıktı ki içinde aslında. Dillendirmek istemedim. Uyanmasınlar diye.

Şimdi bana söz ver. Ruhum med cezirlerde. İçim karanlık. Ama sen yinede uzak dur benden tamam mı ?

Bırak ben kendim içime kabul edeyim seni YALNIZLIĞIM !..