Hep ihanetin gölgesinde yaşadı...

Görüşmeyeli yıllar olmuştu. Önce hasretle kucaklaşıp , sonrasında geçmişe savaş açarcasına başladı gözlerimin zaman zaman dolduğu yaşam hikayesini dinlemeye...

Gül olsa bülbül konmaya kıyamazdı dalına...

Yirmisinde evlenmiş. Daha çiçeği burnunda taze gelin kasıklarında hissetti ihanetin sancısını... Dört aylık hamileydi ihanetin izlerine ilk şahit olduğunda gece yarısı iki suları simiyah gecenin karanlığından avaz avaz çığlık yükseldi !!! Hanenin içersinde diğer oda da uyuyan kavınvalide uyandı korkuyla!!! Noldu dedi :

Anne bak ! Oğlunun tenine defalarca kez olmuş ihanet izleri bunlar...Adam hafif çakır hışımla atladı taze gelinin üzerine, kayın valide girmek istese de araya ne mümkün adam şahin gibi yakaladı taze gelini.Tekme tokat girişti. Gelin yavrum diyerek inliyor! Adam duyarmı suçunu bastırıyor gelin pes etmiş durumda en son hali gardolabın içinde, yarı baygın adam sakinleşmiş...Kayınvalide usulca yanaşıyor gül goncası gelinine...

" Erkek adamın elinin kiri " diyerekten çıkarıyor gardolabın içinden...Bacaklarına doğru sızan kan ürkütüyor gelini !!! Adam sızmış odanın birinde umurunda mı ? gelinin sancıları !!!

Ohh ! Nihayet sabah olmuş gelin doktor yolunu tutmuş tu bile...Çaresiz, bitkin , umut dilenircesine baktı !Doktorun yüzüne.

Acil diye önden aldılar gelini muyane odasına .Bebek kız diye mırıldandı doktor. Dudaklarına değmeyen tebessüm gözlerinin içinde beliriyor gül goncası gelinin! Tutunmuştu yavrusu yaşama.. .Kanında canında hissettiği kız bebeği...Derin bir ohh çekti!!!

Niye ? Niçin ? Neden ? O adamla evlendin diye sordum...Cevabı bana göre çok basitti...Dönülmüş bir sözün intikamı ona göre !!!Çok sevdiği zannettiği sözlüsünden ayrılışından sonra rastlamış bu avare adama...Rastlamaz olaydı da görmeyeydi bu yaşama dair çirkinlikleri.

Eve dönüşü daha umutluydu gül gelinin.Adam evde yoktu. Yine valiz hazırlamış belkide aylarca gelmemek üzere ayrılmıştı ardında bıraktığı dalını kırdığı gül gelinden. İç çekerek dokundu yavrusunun yattığı karnına!!!
Adamın belli bir işi yok kendi karnı doyuruyor yaa, umrundamı evde hamile olan gelin!..Anasının babadan kalma emekli maaşı bakacak doğacak bebeğe...Altı aylık olmuştu bebek anne karnında adam dönmüştü evine..Gelin sessiz olacakları beklercesine oturdu köşesine.Adam yüzsüz birşey olmamış gibi bebeği soruyor utanmaz bir şekilde .... Kız diyor gül gelin sessizce;

Günler sonra bir telefon geliyor. Telefonla beraber çaresizlik , umutsuzluk, güçsüzlükler ruhunun derinliklerinde kayboluşları bir kadın sesiyle tekrar başlıyor...Bu sefer ki ihanetin sesiydi.Adam inkar ediyor ama boşuna birkaç güne kadın geliyor evine ...Kayın valide öfkenelenip kızıyor ! Ne çare kadının eteğinde iki yaşalarında duygu adında bir kız çocuğu..Gül gelin elindeki tüm umutlar alınmış halde sessizliğe bürünüyor...Önce kendini kadının yerine , sonra kendisi oluyor. Nasıl çıkacak bu ihanetin içinden ? Bunca olana inanmak gelmiyor gönlünden...Sorular , cevaplar karşısında hepsi yedi bilinmeyenli denklem gibi...

Bir umut , bir çıkış yolu olmalı!!! Tamam diyor gül gelin kocam senin bunu bilesin ben çekildim aradan...O gece göndermiyorlar leyla kadını... Adam gelir mi eve yüzleşmeye ?

Gül gelin çaresiz ! Yavrusuyla napacak tek başına ? Ama bitirmeli bu evliliği gücü yok bunca ihaneti taşımaya ...Bitti dedi defalarca kez ama olmadı .Ailesi de destek çıkmadı bu ayrılığa, kaldı mı ortada ?

Doğum zamanı yaklaştı ama adam ortalıklarda yok.Tanıdık birkaç yere haber ulaştırdı gül gelin ...Hastahane çıkış günüydü .Adam almış eline fındıklı şekeri uzatmış barış çağrısı gibi gelmişti gül geline...Dünyalar güzeli adını da umut koyduğu bir kızı oldu..Gül gelin herşeyi geride bıraktı...

" Affetti ama asla hiç unutmadı!!! "

Umut kızı umutlandırmış yaşama güçlü bir şekilde tutunmasını sağlamıştı gül gelini...Geceler boyu dualar etti değişsin istedi adamı...Umut kızı yaşama güçü verdi anasının yüreğine, tek başına değildi artık uğruna fedakarlık edebileceği yaşama sebebi uyuyordu masum yavrusu kucağında.

Yaşam yolculuğunda yanlız değildi artık gül gelin... Her zamankinden daha güçlü, daha hırslıydı dünyadaki beklentilerinden sevdası zaten bitmişti gönlünde..

Kızı ilk aşısını olmuş ateşlenmiş, altı aylık olmuş ilk dişi çıkmış , yaşında ilk adımlarını atmış ana kucağına yine
yokmuş baba yanında !

Neden ? Boşanmadın dedim:
Ahh sorma ablam !!!

Şu küçücük yerde dul olursam şayet .Çevrem de ne çok koca tutarlar bana. O yükü tükenmiş yüreğimde , güçsüz omuzlarımda nasıl taşırım ? Nasıl bir gelecek veririm umut kızıma dedi:

Susttum , doldum ve de kızdım ne diyebilirdim ki ;

Gül gelin ihanetin gölgesinde alışmış yaşamaya seneler sürmüş evliliği. Bu şekilde binlerce gece geçirmiş korku dolu, yüzlerce gecesi kocasının ihanettiyle dolu... Yaşama tutunmuş yavrusuyla.

Eee herşeyin bir sonu var elbet. Avare adamın sonu da gelecek...Umut kızı ilköğretim dörtte kara haber gelir gül gelinin olduğu eve...Bülbülün bile kıyıp konamadığı gül gelin solar oracıkta. Artık son bulmuştur çaresizce kabulendiği ihanetleri ...Dünyası yıkıldı başına, aylarca sürdü yası !!!

Onca şeyi kızını babasız büyütmemek adına katlanıyordu.

Allahım niye!!! Bilseydim katlanırmıydım bunca sene... Umut kızı herşeyin farkında hiçbir şey sormadı anacığına bunca sene ..Yaşama öyle tutunmuşlar ki ; İkiside mutlu gelecekten bizden daha çok umutlu !!!

Adamın birkaç resmini saklamış açamadığı çeyiz sandığına...Yavrusu ister günün birinde ..
Umut kız hiç sormazmış babasını. Belli ki anasının öfkesi onunda sarmış yüreğini !!!

Yıllar soldurdu gül gelini hiç tükendemi içindeki yaşam gücü ...Bundan sonra ki yaşam yolculuğu kızı umut için...

Dinlerken kızdım, öfkelendim neden çektin o adamı ? diyerekten.. Gördüm ki ; kazanmış onur savaşını ...

İhanetin gölgesinde yaşayarak yıllara meydan okudu gül gelin , bedeninden hiç solmayacak bir filiz verdi. Adı da UMUT...

UMUT ÇİÇEKLERİMİZ HİÇ SOLMASIN !!!