Hep şu Merkür yüzünden!

Arada bir klavyeye bassak da araya sıkışmış mini minnacık bir toz zerreciği yüzünden harf basılmamış oluyor, bazen de acele yazarken fark etmiyor da insan atlıyor, o başka; istemiyor insan ama oluyor işte!

İyi de şekerim, başlıkta da olur mu yani!

Oldu vallaha!..

Dünkü yazımın başlığında resmen harf eksikliği var; utandım… Utanmakla kalmayıp kendime bir güzel kızdım, kızmakla da yetinmeyip kısa bir depresyona girdim ki ağlamaklı bir ses ile telefonda depresif halimi ille de paylaşmak istediğim Hakan “Merkür’ün negatif etkileri şekerim bunlar!” diye hatırlattı da, eksik olmasın, kısa bir selamlaşma sonrasında “hoşça kal” dedim depresyonuma, “Israr etme ne olur, uzun kalamayacağım”!

Şey, bir de bilgi eksikliği vardı ki; asıl kahreden de oydu aslında!

Belki fark edildi, belki edilmedi, bilmiyorum…

Lakin, fark ettiğim için düzeltmek boynumun borcudur: Mustafa Balbay’ın Aydın listesine alındığını inanın dün yazımı yazarken bilmiyordum! Nasıl atladıysam artık!

******

Her zaman yazıları çok okunsun ister insan, “Ne olur kimsecikler okumasın bugün” diye dua ederken yakaladım kaç kez kendimi, ama çözüm değil tabii ki…

Ohh, işte şimdi rahatladım!

“Çıplak Pencere” adı boşuna değil yani; hatalarımı yazmasaydım kendimi asla affedemezdim!..

******

Hakan Merkür’ün hayatımızı bu dönemde nasıl olumsuz etkilediğini anlatıyor telefonda, diyor ki:

Sabah boyoz alıyoruz (Boyoz İzmir’e özgü bir çeşit yağlı minik börek – poğaça arası bir şey), boyozcu paketi verdim diyor yanımdaki adama, adam almadım diye ısrar ediyor! Epey bir süre fark ediyoruz ki koca paket öylece orta yerde duruyor!

Hiç mi birimiz görmeyiz, görmedik işte!

******

Uzun yıllar astrolojiye pek yakın biri değildim aslında, otuz beş yaşlarımda tanıdığım insanlar arasında ortak bazı özelliklerin bulunduğunu ayrımsadığımda burçların etkisini kabullendim; zira ortak özellikler gösterenler aynı zamanda aynı burcu paylaşmaktaydılar.

Zaman içinde bu gözlemler kişilerin burçlarını tahmin etmeye kadar da vardı…

Gezegenlerin etkisi hakkında beni en etkileyen ise 17 Ağustos depreminden yaklaşık dört ay önce astroloji ile yakından ilgilenen bir arkadaşın “Ağustos ayında İstanbul ve civarında olmayın sakın!” uyarısıdır!

Sıkı sıkı da tembihliyordu “Lütfen tüm tanıdıklarınızı uyarın!” diye…

Ciddiye almış mıydım, açık söylemek gerekirse hayır!

17 Ağustos depreminden hemen sonra aklıma gelmişti, bir daha da geri gönderemedim zaten!

******

Velhasıl, Merkür bu aralar hepimizi zorluyor; bir ileri iki geri gidişlerimiz, hevesle yemek yapmaya başlarken ocağın aksilik çıkarması, fırının aniden bozulması falan çok normalmiş; hani düşününce “Bu kadar aksilik üst üste mi gelir?” diye pek olmayan sinir katsayımı kendi çapımda yükselttiğim bir ay geçirdiğimin de ayırdına vardım!

On gün kadar daha Merkür bizi zorlamaya devam edecekmiş, sıkalım bakalım biraz daha dişimizi!

Bu arada, durduk yerde ayrılan sevgililer de, Merkür bizi terk edince belki de tekrar kavuşurlar birbirlerine!

Kim bilir?