Hep yanındaydım senin ben

Seni hiç terketmedim,  

hep yanındaydım senin ben.. 

bahar geldiğinde,  

kelebek olrdum bazen.. 

senin çevrende dönen.. 

bazen de bir bahçe olurdum,  

sen gülleri koklarken... 

yedi elli vapurunda,  

yanındaydım ben,  

sen martılara 

simit atarken.. 

veya 

kimsesiz bir çocuğun,  

yanağını okşarken... 

bir yağmur tanesiydim bazen,  

saçlarından süzülen.. 

bazen bir kar tanesi olurdum,  

omuzlarında dinlenen.. 

seni hiç terketmedim.. 

hep yanındaydım senin ben... 

kederli günlerinde,  

gözünden süzülen yaşdım ben.. 

coşkularında ise,  

bir gamze olurdum hemen.. 

güzel yüzünde beliren... 

sonbaharda,  

dalından kopmuş,  

sarı bir yapraktım ben.. 

senin peşinden sürüklenen,  

yazın bir meltem olurdum hemen,  

ılık, ılık esip,  

seni serinleten.. 

veya 

kur yapan bir dalga.. 

sen denize girerken... 

seni hiç terketmedim.. 

hep yanındaydım senin ben... 

bir serçeydim bazen.. 

camında üşüyüp titreyen.. 

aralasaydın pencereni,  

içeri süzülecektim hemen... 

bırakıp beni 

gittiğinde sen,  

ben de bıraktım kendimi orada,  

koşuverdim peşinden.. 

ve.. 

o gün, bu gündür birtanem,  

hiç terketmedim seni.. 

hep yanındaydım senin ben.. 

hiç bırakmadım seni,  

hep ruhundaydım senin ben.....