Hepimiz Birer Akvaryumun İçindeyiz. Temiz Tutmak Elimizde

Kendimden geçmişliğim olur zaman zaman.

Hep aynı halde elbette olmak mümkün değildir. Nasıl olsun ki? Her gün aynı şeyler yaşanmaz, aynı olaylar vukuu bulmaz iken nasıl olur da kendimi yenilemek durumunda kalmam.

Kendimi nasıl yenilerim?
Çoğulları sorar ben söyleşilerimde anlattığımda ve ilave ettiğimde ben kendimi yenilerim.

Nasıl?
Şöyle:
Bir gün daha geçti ya ömrümden veya dünden en çok da yaşanacak zaman diliminden.
O zaman yenilenmek gerekir eskiler dünde kaldığına, bugün yeni olduğuna göre yeni gibi davranmalı.

Nasıl olsa eskiyi yaşamayacağım.
Eski gerilerde kaldığına ve bana hep yeniler geldiğine göre ben neden eskiyeyim.
Bunun için bir sebebim yok ki.
Eskiler bana akıl ilave ettiler, fikrimi geliştirdiler, edinimlerimi artırdılar ve uzaklaştılar.
Gece yarısı onlar gitti, yenileri gelmek için kapının önünde beklemeye başladı.
Ve ne muazzamdır ki bu hep böyle devem etti ve ben yaşadıkça edecek.
Ne zaman yeniler bitti o zaman ben eskilerde kaldım demektir.

Bunu ister miyim istemem.
Yenilerde yeni olmalı derim her daim.
Bunun için biraz yüzüm kırışmış olsun bu beni nasıl eskitebilir ki bakın yüreğim hala taze.
Saçlarımda beyazlar artmış! Artsın bu da beni yoramaz ki.

Ben yürüyüş yapıyorum dizlerim yorulmadıkça, saçlarımdaki tellerin rengimi beni yıpratacak.

Yok olmayacak.
Ben yüreğimi ferah tutmalıyım ki elbette kolay değil. Şükür etmesini bilmek gerek.

Her gece yarısı yenilik gelecek eskimiş yıpranmışlık gidecek.

Gelin şöyle düşünelim ve diyelim ki:
Madem yenilik geliyor beni de yeniletebilir.
Ben tazelenebilirim.

Ha bu illa bakıldığında mı görülmeli.
Yüreğimden anlaşılmaz mı?
Aklımın döktükleri sözlerimle ve sesimle ve de sesimdeki tınlamalarımla anlaşılmaz mı?

Hamdolsun Rabbim demeli.
Bir gün daha yenilendim.
Bir gün daha nefes aldım.
Hamd ü senalar olsun Yarabbi’m. Sevdiklerimleyim.
Ve Allah’ım sana binlerce kere hamd ediyorum ki hala yazabiliyorum, bildiklerimi aktarabiliyorum ve beni sevenler var.

Çok okurlarım var.
Bana yazıyorlar ne mutluyum değil mi?
Benden akıl soruyorlar, ne şanslıyım değil mi?

Sonra dualarım var benim.
Ne çok dua edeceklerim var benim.

Sevgi fedakarlıktır.
Sevgi hoşgörüdür.
Sevgi yardım etmektir.
Sevgi hediye takdimi ile yücelir.
En büyük hediye dua değil midir?
Birine Allah Senden Razı Olsun diyebiliyorsak ve onun için dua ediyorsak ne mutlu bize ve ne mutlu ona.

Güzel bakalım, kinle, karanlıkla bakmak yerine benim Elifimin söylediği gibi Akvaryumumuzu kirletmeyelim.

Elif diyor ki:
Akvaryum içinde oturuyoruz. İçinde pırıl pırıl sular. Ve ne gariptir ki içinde hava da alabiliyoruz o tertemiz sudan içebiliyoruz. Sonra birileri için kötü düşünüyoruz bununla da kalmayıp konuşuyoruz.

O ne? Akvaryum kirlenmeye başladı. Akvaryum kirleniyor biz konuşuyoruz. Gıybet varsa işin içinde kirli suları daha bir beter hale geliyor. Kızgınlıkta ilave ise nefsimize eyvah eyvahlar olsun akvaryumda kirlendikçe kirleniyor.

O zaman haklarında kötü konuştuklarımız mı zarar da yoksa o pis suların içinde olan biz mi?

İnşallah hepimizin akvaryumu temizdir.


Nazan Şara Şatana