Hepimiz biriz

Bizler neyiz? Tanrının görevlendirdiği birer yargıç mı? Hayır değiliz.. Peki günahları not eden melekler miyiz.? Yoo değiliz. O halde neden iğneyi kendimize batrmıyoruzda çuvaldızı başkalarının kalbine kalbine batırıyoruz. Ya da gözümüzdeki merteği görmüyoruzda, elin gözündeki minicik çöpten bahsediyoruz. BAŞKALRININ YAŞAM ALANINA ZARAR VERMEDİKÇE BÜTÜN CANLILAR HÜRDÜR VE KENDİ HAYATALRINI DİLEKDİKLERİ GİBİ HAYTIN HER ALINDA SINIRSIZ YAŞAMA ÖZGÜRLĞÜ  SAHİPTİR. Hatta inandığı doğruları fikren yayma özgürlüğüne sahiptir.

Örneğin Hiristiyanlığın Misyonrlik çalışmaları ne kadar özgür olmalıysa, komünzmin yaşatılması noktasında faliyet gösteren kuruluşlarında özgür olamsı gerekir. Müslümanlığın çoğaltılıp genşlemesi de, daha başka dinlerinde özgürce kendini genşletme tanıtma ortamının hür ve özgür olması gerekir. Bundan hareketle bizim gibi olmayanları çeşitli yaftalarla fişleyip, iyi biziz, doğru biziz noktasından hareket etmek bizi yanılgıya sürükleyeceği gibi birbirimizi anlama noktasında bizi zaafiyete, acziyete düşürecektir.

Tıpkı şu günlerde tanık olduğumuz gayri müslim gazeteci HItan Dink yürüyüşünün yansımalarının bize sunduğu o trajedi gibi. Neydi o trajedi..? İçlerinde şov, gösteriş ve kendilerine siyasi çıkar sağlama amaçlı kimseler olsada o yürüyüşün, o erdemli, o ulvi sloganın bize sunduğu gerçeği anlamayıp, olayı biz Türküz, biz Ermeni değiliz, Ermeniler şöyle yaptı, böyle yaptı, misyonerlik, diyaspora meselesine indirgedik. Ya da yürüyüşe katılan ve bazılarımıza göre sevimsiz olan bazı insanlar yüzünden bu erdemli sloganı okuyamadık. Oysa ne fark ederdi ki o yürüyüşün içinde bdp lilerde oalbilirdi, yahudilerde. Aslolan  o yürüyüşün içeriğiydi. Ve hiç kimsede ne ırkından, ne de dininden firak etmiş değildi. O mecazen söylemiş bir sözdü. Hepimiz Ermeniyiz, hepimiz Hırant'ız, yani hepimiz haktan adaletten yanayız, hepimiz biriz, hepimiz biribirine muhtacız.

Keşke bu yolu öğrenebilseydik. Birimiz hepimiz hepimiz birimiz için diyebilseydik.. Bunu yapabilseydik inancımız ne olursa olsun hepimiz barış içinde hoşgörü içinde yaşayabilirdik.. Ve farklılıklarımızın bizi ayrırmayacağını ve farklılıkalrımızla birbirimizin kazanımları olduğumuzu anlayacaktık. Belki o zaman Telavivlilerden de hepimiz Gazzeliyiz, hepimiz Arapız demelerini umma şansımız olacaktı.