Her ağustos geldiğinde

Kim çıkarsız, beklentisiz, tüm samimiyetiyle ve bir annenin evladına hissettiği koruma iç güdüsüyle severdi seni?

Ben sevdim…

Geceler sabahı bağlayana dek, kim dinlerdi küçük bir ekran penceresinden hiç bıkmadan seni?

Ben dinledim…

Bir senelik özleme karşılık, bir günün yarısıyla avunmaya kim razı gelirdi ben gibi?

Ben geldim…

Özlemi gözlerinden okunan, bazen hançer gibi göğsüne saplanan, acısını hissetmesine rağmen vakurlu bir duruşla kim özlerdi seni?

Ben özledim…

Gidişlerinin ardından kim saymaya başlardı koskoca bir seneyi yeniden ve kim senden haber beklerdi kalbi böylesine çarparken?

Ben bekledim…

Kim koşar adım gelirdi bu şehre ayak bastığın an yanına? Kim karşılardı seni en saf duygularıyla? Kim saatlerce, ezberlercesine izlerdi seni?

Ben izledim…

Usanmadan kim sayardı seni tanıdığı ayları, günleri? Kim tanıyabilirdi sen anlatmadan böylesine seni?

Ben ezberledim senin her zerreni…

Bıkmadan, sıkılmadan yüreğime yazdım adının her harfini.

Şimdi senli ve benli günler hayal kadar uzak gibi.

Yine de her Ağustos geldiğinde hatırlarım sana dair her şeyi.