Her Aşk Bir Aldanıştır

"İnsan öncelikle bir aldanışa aşık olur.Sonra o aldanıştan bir hakikat yapmaya çalışır hayatına."*

Hayatımızın sonbaharından kışa geçerken bazen duygularımızın ağırlığını taşıyamayız... Yaşam fazlasıyla yormuştur yüreğimizi. Öfkemiz, kırılganlığımız, kapılarımızı kapatıp iç bükey bir yalnızlığa çekilmemiz bu yüzdendir.

Oysa saklı gölümüzdeki fırtınalar dinmiş, sahilimize vuran yaşam tortuları, can kırıkları, sevda artıkları ve daha ne varsa temizlenmiştir artık.

Sakin ve sessiz kendi yalnızlığımız içinde huzurlu bir yaşam sürerken; kış günlerinin o sisli puslu serin günlerinin birinde aniden bir güneş çıkar. Yaşanan yalancı bahar havasına kapılıveririz... Özlemişizdir o sıcaklığı. İçimizi sarıveren isimlendiremediğimiz duygularla doluveririz.

Hani şair, "Ey ömrün en güzel türküsü, aldanış / Aldan, gelmiş olsa bile ümitsiz kış" ** der ya; biz de içimizdeki kışa aldırmadan, aldanıveririz  içimizi ısıtan o güneşe... Ve o güne kadar yaşadıklarımızın bir yanılsama olduğu gerçeğiyle başbaşa kalıveririz birden.

Unuttuğumuz, ama belli ki farkında olmadan özlediğimiz duygular uzak bir geçmişten geri dönmüştür. Hafif bir esintiyle saklı gölümüzün dip suları hareketlenir yeniden. İçimizden bir ses bize, aşkın; tene mananın derinliğinden ulaşabilmek olduğunu fısıldar. 

Ayaklarımızı yerden kesen bir heyecan ve dudaklarımızın kenarına takılan kocaman bir çocuk gülüşüyle dolaşırız gün boyu. 

Mutluluğun hazzını yaşarken ne büyük bir aldanış içinde olduğumuzu bilmeyiz elbet!

Ve erken iner kış ikindileri. 

Hava birden soğur!

Yüreğimiz elimizde öylece kalıveririz...

Yerine koyamayız bir türlü, elimizde yavaş yavaş ölümünü seyrederiz .

Tuhaftır, acı çekerken bile dudağımızın kenarındaki o tebessümü silemeyiz nedense. Bir aldanış da olsa yaşadıklarımızdan pişmanlık duymayız. Bir tür gönüllü mutsuzluktur yaşadıklarımız.

"Sen ol da / İster yar, ister yara ol / Lütfunda başım üstüne,kahrında"*** mantığı ve kabullenişiyle yaşamaya devam ederiz duygularımızı. Ve aldanarak öğreniriz sevmek için ille de görmek, dokunmak gerekmediğini...

Zaten insanlar Tanrı'yı da görmeden sevmiyorlar mı?

* M.Mungan / Kibrit Çöpleri     ** Ahmet Muhip Dıranas / Olvido     *** Şems-i Tebrizi