Her ayrılık arkaya baktırır

Ne olursa olsun, seviyorum diyebiliyor insan bazen, bütün hatalara göz yumup 'seni istiyorum' diyebiliyor ve bunu dedikten sonra ne kadar güçsüz olduğunun da farkına varıyor, içinde ki onu aynada ki kendini bulamıyor insan bazen..

Her ayrılık arkaya baktırıyor evet, biraz pişmanlık, biraz düşmanlık, biraz hırs oluyor hep o bakışlarda sevgi de var elbette ama artık öyle bir hal alıyor ki gömüldükçe gömülüyor yüreğinin derinliklerine, hissetmeye çalışıyorsun, canım artık yanmıyor diyorsun, sonra öyle bir an geliyor ki gözünün önünde canlanıyor tüm güzelliğiyle..

Bir süre sonra ona nefret duymaktan vazgeçiyorsun, güzeldi diyorsun yüreğimi cayır cayır yakmasına rağmen güzeldi.. Çabalarında bitiyor artık dönsün istemiyorsun ve yalnızca ona değil kimseye boyun eğmiyorsun, çünkü aşkını yok eden adam aşık olduğun adamdı bir zamanlar, aşkımı bir kere daha çöpe atamam diyorsun, diyorsun demesine de uygulayabilecek kadar güçlü olamıyorsun işte, o öyle sanıyor güçlü olmayı mutlu olmayı öğrendin sanıyor, ama o bilmiyor yokluğunda öğrendiğin tek şeyin rol yapabilmek olduğunu.

Her ayrılık arkaya baktırıyor, hayallerini silip attırıyor, hayata küstürüyor, nefesini kestiriyor oysa sen zaten unuttun yaşamayı.. Günlerinin en mutlu anları arkaya baktığın zamanlar da gerçekleşiyor, çünkü hala seviyorsun ve hala içinde bir yerlerde onu arıyorsun ve sen bilmiyorsun ki o çoktan unuttu seni, kalbindeki damardın belki fakat o buna rağmen söküp attı seni.