Her bayram aynı değil

05/11/2011

Bazı bayramlar kişinin kendi yaşadığı olaylardan ya da kayıplarından bir buruk geçer. Bunu ancak yakınları, çevresi bilir. Geçtiğimiz günlerde ülkemizde üst üste yaşadığımız hain ve talihsiz olaylar milletimizde derin üzüntü ve keder yarattı. Bir taraftan gencecik fidanlarımız bir hiç uğruna gitti. Onların verdiği acının tabi tarifi mümkün değil.
Diğer taraftan Van’da yaşanan deprem acı bir lokma gibi halen boğazımızda duruyor.
Bütün bu duygu ve düşüncelerle dalgın bir şekilde okuldan çıktım. Minibüse doğru yürüyorum ellerim, havanın serinliğinden değil de kendi iç titrememden kaçmak için kendisini ceplerime atmış.
Düşüncelerim ise; bin bir türlü nağme çalıyor geçmişten bu günden. Duygular dersen ağlıyor mu gülüyor mu belli değil.
Derken bir de karşımda uzun bir sıra ve sıradaki öğrencilerin ellerinde valizleri, sırt çantaları otogara gitmek için beklediklerini gördüm. Önce boş gözlerle baktım onlara bir tabloya bakar da bir şey anlamaz gibi. Sonra ah canım diye bir ses yankılandı içimden. Bu öğrenciler ailelerinin yanlarına gidiyor.
Kim bilir sıcak bir tas çorbaya annenin-babanın şefkatine, sevgisine ne çok ihtiyaçları vardır. Hoş gerçi bu yaşla ilgili değil yaşın kaç olursa olsun birilerinden sevgi, ilgi ve şımartılmayı bekliyorsun.
Bu duygular içimde bir parça da olsa buz tutan yüreğimin biraz kıpırdanmasına hani çok üşüyünce ikram edilen sıcak bir çayın verdiği huzura benzedi.
Sıradaki öğrencilerden biri bana tebessüm etti bende karşılık verince başladık konuşmaya henüz 17 yaşındaymış. Üniversitede okuyan ablasını ziyarete gelmiş. Biraz sert mizaçlı bir yapısı var ve konuşurken hem bir bayan edası hem de sözcüklerin üzerine basa basa konuşuyor, el kol hareketleriyle erkek gibi tavırları bu konuşmaları destekliyordu.
Fakat yüreğindeki sıcaklığını, gözbebekleri ele veriyordu.
Konu bayrama gelince soruyorum. Bayram senin için ne ifade ediyor? Bayramlar benim için çok bir şey ifade etmiyor. Diyor. Sonra düşünüyor. Köye gidiyoruz. Ailem ve akrabalarımız bir araya geliyor, hasret gideriyorlar o yüzden iyi oluyor.
Şimdi hava soğuk oraya gidince eve kapanacağım canım sıkılacak. Peki diyorum.
Bu sefer ki köy ziyaretinde farklı bir şey yapsan… Mesela; ben şimdi seninle konuştum. Birbirimizin yaşına falan bakmadık, yada düşüncelerimize, konuşmasaydık birbirimizi tanımayacaktık. Doğru. Diyor. Siz kaç yaşındasınız diye bana soruyor. Sence kaç diyorum? 33 falan herhalde. Yok. Diyorum. Aramızda gülüşmeler oluyor.
Köydeyken tanıdığını zannettiğin ailenden, akrabalarından birileriyle daha yakın bir diyaloga girsen onların farklı yanlarını görebilirsin bu eğlenceli ve güzel olur mu sence? Olabilir deneyebilirim. Mesela, beni herkes dış görünüşümle farklı bir Zehra olarak tanıyorlar. Oysa içimde farklı bir Zehra var kimsenin tanımadığı, bilmediği.
Konu yaş mevzuna geliyor tekrar. Diyor ki; 70 yaşlarında piyano öğretmenimle saatlerce sohbet ediyoruz ondan çok şey öğreniyorum. Ne kadar güzel diye onaylıyorum.
Sohbet boyunca ikimizde birbirimizden farkında olmadan/olarak bazı şeyleri öğreniyoruz. Benim onun o sert tavırlarına karşı tutumum değişiyor. Onun aldıkları ise onda saklı.
Eve doğru yürüyorum.
Derin bir nefes alıyorum.
Hani biraz zorlasam belki bir şarkı da mırıldanabilirim.
Hepimizin bayramı kutlu olsun. Sevgiyle kalın.
 

e-mail:belginturan@gmail.com