Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

30 Ekim '06

 
Kategori
Okullar
 

Her engel sevgiyle aşılır..

Her engel sevgiyle aşılır..
 

Yaramaz bir insan nasıl topluma kazandırılır?

Yakın akrabam olan bir eğitmen zamanında Bursanın köylerinde öğretmenlik yaparken unutamadığı bir öğrencisini bize anlatırken bir kez daha inandım sevginin gücüyle herşeyin aşıldığını.

Tayinim Bursanın köylerinden birine çıktığında biraz daha sevinmiştim diyor. Marmara bölgesi doğuya nazaran daha iyi şartlardadır diye düşünerek geldim. Fakat köydeki gerçek yaşamlar umduğum gibi değildi .Beş sınıf aynı odanın içinde eğitim görüyorlardı.Okulun hemen yanında lojman diye iki odalı küçük bir ev vardı.Okulda çocukların okuyabileceği doğru düzgün hikaye kitapları yoktu.Okul bakımsız ve sevimsizdi .İkinci el hikaye kitaplarından aldım diyor.Çabalarımızla iyileştirdik biraz okulumuzu

İlk gün öğrencilerimi gözden geçirirken içlerinden birinin diğerlerine göre yaşça daha büyük olduğunu farkettim .Yaşını sorduğumda yanılmadığımı anladım .Evet onlardan büyüktü.Konuşması ve tavırları özürlü olduğunu anlatıyordu.Sorduğumda arkadaşları çocukken ateşli hastalık geçirdiği için böyle olduğunu söylediler..

Pekii bu yaşa kadar neden hala ilkokulda diye kendi kendime düşündüm diyor.. Daha sonraki günlerde cevabını buldum.Her önüne gelen onu itekleyip durmuş. Diğer eğitmenler onu kazanmak için bir çaba içinde bulunmamış.Kimse güvenip bir şey beklememiş ondan.. Toplum içine karışacak hiç bir faaliyette bulundurulmamış.. Tabi bu faliyetlerde o zamanlarda sınıfın sobasına odun taşımak,su taşımakmış.O yapamaz,o beceremez denmiş.

Ben bu öğrencimi yakın takibe aldım en azından ilkokul diplomasını aldıracaktım buna kesin kararlıydım diyor..Ona sevgiyle yaklaştım,hergün hatrını sordum, başını okşadım hadi oğlum sınıf defterini getir ,Hadi oğlum gel yanımda yardımcı ol bana, hadi oğlum sınıfa şunları dağıt,hadi odun getir,hadi su getir diye diye kendine özgüvenin gelmesini sağladım bir nebze de olsa diyor..

Baktım okula derslere ve bana ilgisi arttı.Harfleri bile zor tanıyan çocuk adını yazmaya başladığında hem ben sevinçliydim hem kendisi...Birşeyler başardığının farkındaydı.Mükemmel olmasa bile onun için büyük şeylerdi.Bu şekilde ilkokulu bitirdik beraberce..

Şayet bende diğerleri gibi onu onemsemeseydim şuan belki de topluma zararlı bir insan olarak aramızda olabilirdi.Fakat şimdi kendi karnını doyuracak bir işte çalışabiliyor. Son zamanlara kadar da bana mektup yazar kendini anlatırdı diyor.....

Her zorluk sevgiyle ilgiyle aşılabiliyor.Yeterki buna inanmalı ve yürekten arzulanmalı. Böyle özverili eğitmenlerimizi yürekten kutluyorum.

Başarılar diliyorum

 
Toplam blog
: 529
: 3765
Kayıt tarihi
: 29.08.06
 
 

İstanbul'da doğmuşum... Dünyalar tatlısı bir kızım var... Herkesi kolay kolay sevemem... ..