Her görüşe saygım var

Bu gün bir tv kanalında Nijeryalı birini seven bir genç kızın telofonla katıldığı, annenin, zenci gencin ve konukların ekranda tartıştığı bir konuyu izledim.
Bu aşka bir taraf olumlu bakarken bir taraf olumsuz bakıyordu. İki tarafın görüşleri de yerine göre çok haklıydı ama o genç kızın anne ve babasının tavrını hiç beğenmedim doğrusu. Küçümser bakışlarla, aşağılayıcı bir tavırla konuşmaları canımı çok sıktı. İstemediklerini kırıcı olmadan daha güzel ifadelerle anlatabilselerdi bu satırları belkide yazmak istemezdim.

Yayına katılmak isteyen eşim konuşmaları duydukça yerinde duramaz olmuştu. Programı aradı ve bir yetkiliyle konuştu, umutla aramalarını bekledi durdu. Bir türlü aramadılar. Yarın yine devam edecekmiş, takip edeceğiz.

Telofonla katılan başka bir genç kızın konuşmaları eleştirilsede onun anlaşılmadığını düşünüyorum. Türkiye de herkesin bir zenciyi damat edemeyeceğini tezini çürütmek istemişti oysa. Ama ona, koca bulmak için arayan biri muamelesi yapıldı. (benim ailem izin verir ben onu çok beğendim, onunla evlenebilirim demişti)

Eşimin söylemek istediği şeyler şuydu; Benim damadım da Nijeryalı ve biz onu çok seviyoruz. Yedi yıldır evliler, ikibuçuk yaşında bir erkek çocukları var. Kızım ünüversite mezunu, bir şirkette çalışıyor. Damat da bir süredir yaptığı ticaret hayatına devam ediyor. İyi bir semtte, güzel bir evde oturuyorlar. Geçinip gidiyorlar. Çevreden karşı çıkanlar oldu ama ben onlara kulak asmadım. Birbirlerini sevdiklerine inandım çünkü.

Elbette çok zorluk yaşadılar. Niye yaşadılar? Damadın yabancı olmasından değil!zenci olmasından yaşadılar. İlk zamanlar onlara kuşkuyla bakan gözler artık sevgiyle bakmaya başladı. Zamanla her şey yoluna giriyor. Bir çok konuda yaşadıkları daha doğrusu onlara yaşattırılan konularda hep yanlarında oldum, yardımcı olmaya çalıştım... Onları en çok rahatsız eden şey zenci olanlara önyargılı bakılması. Oysa onlar da insan ve Allahın kulu değil mi? Çok iyi bir baba ve eş. O yüzden önce bir tanıyın sonra haklarında karar verin. Diyecekti.

Müslüman olmaması, sünnetli olmaması sorunmuş gibi gösterilse de aslında zenci olduğu için istenmiyordu. Üstelik "onun için her şeyi yaparım" bile dediği halde duymamazlığa gelindi. Mesele sadece bu muydu? Değildi tabii. Kim ne der? Sorusuna karşı verecek bir cevapları yoktu... Oysa bir sevilse, hoşgörülse, tanımaya çalışılsa belki de çok seveceklerdi onu.

İstanbul da zenci olmak mı? Yoksa zenci olarak dünyanın bir yerinde doğmak mı suçtu? Hala onları köle mi zannediyoruz yoksa?..

Her görüşe saygım var. Yeter ki insanca anlatılsın.!!!