Her gün bir adım öne

Bazen bir kalabalığın ortasında.
Hatta hemen!
Kaşla göz arasında.
Uçmak, kaçmak, koşmak, göçmek isteriz.
Bildiğimiz veya hiç görmediğimiz o yerlere.
Sebepli sebebsiz gitmek isteriz..

Aslında içimizde var olan ve zaman içinde yaşadığımız türlü sıkıntılar ve o sıkıntılara karşı gösterdiğimiz mücadeleler ve sabırlarla mayalanan bir duygunun olgunluğunu hissederiz..

Ruhumuzu hayata karşı ağırlaştıran, koşan düşüncelerimizi sakinleştiren, adını bir türlü koyamadığımız ama ona bir an önce varmak istediğimiz o yeri çok özleriz..

Kısacası bizler ona ''HUZUR'' deriz..

İşte!

Öyle anlarda, o huzurun içine sorgusuz sualsiz akmak, yağmak, sızmak, sığınmak isteriz.
O çok özlediğimiz hoşluğun duygusunu, güzellik ve şefkatle ruh ve beden sağlığımızla birlikte
''SONSUZ BİR HUZURLA'' yaşamak isteriz!

Değil mi?

O zaman ne duruyoruz?
Birini mi bekliyoruz?
Gelip bize birinin yardım etmesini ve bizi alıp götürmesini mi bekliyoruz?
Hiç boşuna beklemeyin..

Öyle biri yok!
Hiç olmadı!

Düşünün haydi!

Beklediğinizi sandığınız o birinin, sizin veya bir başkasının onun ayağına gideceğini ve bunu beklediğini ve hiç gelmeyeceğini?

Hadi ne duruyoruz, varsa cesaretimiz soralım o zaman kendimize.
Biz iyisi mi kalbimize boş yere umut ekmeyelim..

Arzuladığımız geleceğe gitmek, görmek, yaşamak istiyorsak şayet, ilk olarak kendimizin ne istediğini öğrenmeliyiz ve bundan emin olmalıyız..

Sonra mı?

''HER GÜN BİR ADIM ÖNE'' Bu sözü ''HER GÜN'' tekrar etmeliyiz..

Bir an evvel içimizdeki güzelliğe kavuşmak ve yaşamak istiyor muyuz?
Yoksa sadece düşlüyor muyuz?

Tüm engelleri, aklın ve kalbin yoluyla aşalım derim..
Varlığımızda hissettiğimiz sonsuz inancımızla, bir an önce yola çıkmalıyız....

Unutmayalım!

Gelecekte gelecek.
Ama!
Bizi beklemeyecek....

''HER GÜN BİR ADIM ÖNE'' Bu güzel söz!

Sayın Cem Özbatur Beyefendiye Aittir!

Nefeslendiği yerlere sevgilerimi saygılarımı gönderiyorum..

Sabiha Rana

Fotoğraf: Milliyet