Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

08 Aralık '06

 
Kategori
Ben Bildiriyorum
 

Her gün farklı kefendeyim

Her gün farklı kefendeyim
 

Bugün kendimi tonlarca yük taşıyan gemilerin denizi gibi hissediyorum...
Ya da kaba tabirle bütün gece bir inşaatta hammallık yapmış gibi. Sanki gece yatıp uyumadım... Uyumasam bu kadar yorulmazdım eminim!

Beynim, ruhum, kalbim, vücudum hepsi birden mi yoruldular ne... Beni yarı yolda bırakmasalar bari... Naparım ben onlar olmadan!

Herzamanki gibi çok geç olmayan bir saatte yattım yatağıma... Her şey normaldi aslında. Uyuyacaktım ve sabah gene aynı saatte kalkacaktım, planım buydu. Gün boyu ekstra bir şey de yaşamamıştım.

Sabah kendi çığlıklarımla uyandım. Ter içindeydim uyandığımda. Aynaya baktım, yüzüm de bembeyazdı... Korktum kendimden... Ellerim titriyordu ve bugün öğle saatlerine kadar da geçmedi. Konuşurken kekeliyordum hatta. Çok korkmam ben genelde, ama bu sefer bir çok farklıydı...

Rüya mıdır, kabus mudur ben gördüklerimi anlatayım, ne olduğuna siz karar verirsiniz...

Gazeteye bakıyordum öyle göz gezdirir gibi... Birden Ferdi'nin ölüm haberini gördüm. Çığlık çığlığa bağırıyordum ama sesim çıkmıyordu. Her yanımı terler basmıştı, ölecek gibiydim... Hemen çıktım evden, koşarak gidiyordum... Sokaklarda bir yandan çığlık çığlığa bağırıyor, bir yandan da koşuyordum, boğazımın yandığını hissediyordum. Sonra Ferdi'yi görmeye geldim bir yere, neresi olduğunu bilmiyorum. Bir kamyon kasası gösterdiler bana, al Ferdi'nin cesedi burda dediler. Siyah poşetler içindeydiler cesetlerin hepsi... Baktım en altta bir ceset, Ferdi'nin cesedi diye onu gösteriyorlardı bana...

Haykırışlarım isyana dönüştü birden! Deliler gibi bağırıyordum artık... Sesimi kendim de duyuyor ama uyanmıyordum. Gördüğüm deliler gibi sevdiğim erkek arkadaşımın cesediydi ve gülümsüyordu bana. Aklımı kaçırmak üzereydim. Poşetlere yaklaşmak istedim, çekip alacaktım onu ordan ama poşetler yanıyordu... İçindekilere hiçbir şey olmuyordu, poşetler de erimiyordu ama alev alev yanıyorlardı. Öldüğünü görüyodum, cansız bedeni bana bakıyordu... Deliler gibi bağırarak sokaklarda koşturdum sonrasında. En sonunda da kendi sesime uyandım.gerçekten bağırıyor ve ağlıyordum çünkü.

Bir gün hepimiz öleceğiz elbet ama bu kadar genç yaşta Allah kimseyi sevdiklerinden ayırmasın diliyorum ki. Çok korkunçtu çoook... Hala da ellerim buz gibi.

Son zamanlarda Ferdi'nin sıkıntısı, bir de hasret birleşince yıktı beni, bu hale getirdi, yordu... İki, sevdiğim ve kaybetmekten korktuğum insan bir rüyada birleşti ve bana onlara daha da sıkı sarılmamı söylediler, hem de hiç konuşmadan...

 
Toplam blog
: 27
: 667
Kayıt tarihi
: 27.11.06
 
 

Kendimi oradan oraya sürüklenen bir yaprak gibi nitelendirsem çok doğru olur herhalde... Hayatımın s..