Her gün özeldir...

Binlerce yazı yazılır bu konuda, hepsi birbirinden güzel...Yıllarca anlatılır anneliğin kutsallığı, hakkının ödenemezliği, bir gün değil her gün kutlanması gerektiği...
Oysa şu yeni reklam ne güzel özetlemiş durumu." Benim annem hem doktor, hem aşçı, hem itfaiyeci, hem ayakkabı bağlayıcısı" diyen küçük kız.
Gerçektende bir anne, anne olacağını öğrendiğini andan başlayıp, ömrünün sonuna kadar her şey olmak için canla başla çalışıyor..Bir çoğumuz bu durumu ancak anne-baba olduktan sonra görüyoruz. Görüyoruz görmesine de beklentilerimizin ne kadarı yok oluyor...Kendimiz anne-baba olmamıza karşın onun yine de anne olarak görevi bitmiyor...Laflarımızla anladığımızı söylüyor sonra yine "anne" ya yapması lazımdı diyebiliyoruz herhangi bir konuda...
Yaşları biraz ilerlemiş annelerimizi tıpkı gençliklerinde olduğu gibi yanı başımızda derdimize çare üreten, sırtımızı dayadığımız kişiler olarak görmek istiyoruz. Doğal olarak bu olmayınca geçici de olsa kızgınlık duyuyoruz. Aslında bu kızgınlığımız onlardan çok geçen yıllara...Bir çok kişi bilirim ki; kulakları ağır işiten annesine bir bilemediniz iki kere aynı şeyi söyleyip üçüncüde ses tonunu yükselten ve bu yüksekliğin içinde kızgınlığın olduğu bir sesle cevap veren...Veya bir konuyu unuttuğunda tekrarını yaparken onun unutmuş olmasına kızan..."Off daha dün söyledim ya diyen"...
Çocukluğumuza dönersek bir masalı bize belki 10, belki 50 kere okuduğunu, aynı soruya yüzlerce kez bıkmadan cevap verdiğini ve bunları yaparken hiç surat asmadığını anımsarız...
Bu sabır, bu azim anneden başka kimde var? İşte biz çocuklarda çocuklarımıza karşı var...Annelerimize gelince onlara bu sabrı pek gösteremiyoruz...
Bu yazdıklarım bir grup şanslı insan için geçerli...Bir de doğuştan annesini kaybetmiş olanlar var...Anne sevgisini hiç tatmamış, ama hep özlem duygusu içinde...Ancak kendileri anne olunca anneliği bilebilecek olanlar...Her anneler gününde annemi öperken, sarılırken içimi acıtan bir duygu bu...Kimsesiz çocuklar...Veya daha bir kaç ay evvel annesini kaybetmiş olan çocuklar..., annesini yeni kaybetmiş çocuklar...Ya da anne olma şansını yakalayamayan onbinlerce kadın...İşte sırf bu yüzden bu özel günlerin yanlış olduğunu savunanlardanım...İş ki bu özel günler olmadan da o kişileri, anneleri, babaları, sevgilileri analım, kucaklıyalım...Sadece o günlerde mi onlar anne, baba, ya da sevgili...
Nasıl ki onlar bize bakarken, biz kendi çocuklarımıza bakarken onlar için hem doktor, hem aşçı, hem temizlikçi, hem bulaşıkçı, hem...hem... olurken bir gün, bir saat kısıtlaması getiremiyorsak sevgimizi sunarken de bir gün belirlememizin anlamı olmasa gerek...
Her gününüzün annelerinize,babalarınıza, sevgililerinize özelmiş gibi geçmesi dileğiyle...