Her İnsan bir Kitap..

İlk sayfalarında çok sıkıldığın kitaplar gibidir bazı insanlar. Başta hiç sevemezsin. Ve 3 seçeneğin vardır;

-Ya baştan bir kenara atıp vazgeçeceksin,

-Ya sıkıla sıkıla okuyacaksın, sonuna kadar gidip en sonunda karar vereceksin sevmediğine. en azından "ben elimden geleni yaptım" diyeceksin. 

- Ya da okuyup farklı yönlerini keşfedeceksin, bir kaç sayfa sonra anlamaya başlayacaksın. Kendinden birşeyler bile bulableceksin. Hatta bir de bakmışsın ilerledikçe sonunu bile merak eder olmuşsun.

Kinyas ve Kayra..

İlk 100 sayfasında resmen boğuldum. Ama sonrasında içine aldı beni ve "denemeye değer devam etmeliyim." dedim. 

Tıpkı etrafımda olmasına  izin verip sonrasında da benimle olmasından keyif aldığım bir arkadaşım gibi..

Sonra da baştan binbir hevesle başlayıp ortalarına doğru çok sıkıldığım sonunu bile merak etmedğim Bukre kitabı geldi aklıma..

Sevsem de sevmesem de okuduğum her kitap bir iz bıraktı bende. Hayatıma aldığım ve binbir hevesle emek verdiğim insanlar gibi. Belki "keşke okumasaydım" demedim hiçbir kitap için ama dürüst olmalıyım ki pişman olduğum o kadar çok insan var ki...

Belki ben de iyi biri değilimdir. Belki ben de birilerinin pişmanlığıyımdır.

Sonra okuduğum gazete haberleri geliyor aklıma, hangisi kalıyor ki akılda? Ya da hangi haberle hayatıma yön verdim şimdiye kadar? Ama kitaplar öyle mi iyi ya da her satır bir gün çıkacak karşıma ve işime yarayacak. Ve ben gazete haberlerini etrafımda olan ama bana uzak yabancılara benzettim. Onlar sokaktakilerdi işte. Ve dedim ki kendime; "nolursa olsun kitaplar iyidir, çünkü ben kitaplardaki insanları hep sokaktakilerden daha çok sevdim..."

Soruyorum bazen kendime; yoksa gerçekte iyi biri değil miyim?  "Hiçbirimiz iyi biri değiliz. Akıl sahibi hiç kimse tam olarak iyi değildir."sözünü hatırlıyorum sonra....