Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

04 Nisan '07

 
Kategori
Anılar
 

Her işte vardır bir hayır..

Her işte vardır bir hayır..
 

Hayata gözlerimi ilk açtığımda sadece bir ışık huzmesini fark etmiştim. İlk defa böyle bir ışık huzmesini görmem ve etrafındaki insanların bana şaşkın bir yüzle bakmaları beni korkutmuştu. Olan gücümle ağlamaya başlamıştım. Anlattığım yıl 23.01.1982 evet dünya ya ilk adımı mı attığım sene ilk defa oksijeni ciğerlerime çektiğim ilk defa insan yüzü gördüğüm seneydi aman Allah’ ım ben nereye gelmiştim.

Yalnızlığa itilmiş iken bir anda beni nur yüzlü biri beni sıcacık kollarının arasına aldığında kendimi güvende hissetmiştim beni saranın kokusu miski amber kokusu yabancı gelmemişti. Etrafımdakiler beni kollarına saranının annem olduğunu anlatmaya çalışıyorlardı evet beni 9 ay karnında taşıyan annemin kokusuydu. Seneler su gibi akmıştı ben yıllara inat hızlıca büyüyorum daha dün ne iken bugün farklı bir kılığa bürünüyordum. Günlerin bir diğer güne merhaba demeden diğer gün geliyordu. Günlerin geçmesi bende bir gün öncesine göre hayattan bazı tecrübeler katıyordu, hayatı tanımaya çalışıyordum. Hayata sıkı sıkı sarılmayı öğrenmeyi, zorlukları aşmayı öğrenmeliydim.

İlk defa okula gidecektim evet dün gibi hatırlıyorum annemin elinden tutmuş okula gidiyorum ama sanki içimde bir sıkıntı kaplıyordu nerden bilebilirdim ki hayatımın anahtarı o okullarda olduğunu nerden bilebilirdim ki ilk öğretmenimin annemden sonra ikinci öğretmenimin okul olduğunu nerden bilebilirdim ki. İlkokul, ortaokul derken lise gelmiş ben bir fidan gibi yeşermeye çalışıyorum hayatta kalmaya çalışıyorum. Hani ilk öğretmenim annem demiştim ya annem hakikaten birçok öğretmene taş çıkartır benim annem.

Annem okula gitmemiş bizimkiler kız hiç okula gider mi demiş göndermemişler ama hayata inat annem, dayılarımın kitaplarıyla, defterleriyle okuma yazma öğrenmiş ama hayata inat. İşte benim öğretmenim, ben onun gibi olacağım hayata inat adam olacağım. Bunu neden mi anlattım. Ben Liseyi meslek lisesinde okumuştum. Nerden bilebilirdim ki üniversite hayallerime engel olacağını. Lise yılları da günler gibi hızlıca geçmiş ve üniversite sınavları gelmişti.

Üniversite sınavları gelmiş ama bende temel yoktu. ilk sene kazanamamıştım ikinci sene dershaneye gittim yine kazanamamıştım ama dünya da başıma yıkılmıştı. O zamanlar bana destek olan annem, oğlum her şeyde vardır hayır, inşallah seneye kazanırsın demişti ama bir türlü inanmıyordum. Mutlaka olmalıydı üniversiteyi mutlaka görmeliydim. İkinci sınavda da başarılı olamayınca dershanede tanıştığım hocam beni Hatay’a dershaneye gönderdi. Evden ayrılıyordum artık gurbet başlıyordu. Hayata tutunmayı öğrenecektim.

Azim ve hırsla çalıştım, hayallerimdeki elektronik öğretmenliğine kavuşmaktı. Yatağımda, dolabımda, defterlerim de elektronik öğretmeni vardı ya olacak ya olacaktı. Ama hayırlısı diyememiştim. Üniversite sınavı gelmiş ve sınava girmiştim evet hayatımı 3 saatlik sınava sığdırmıştım, kocaman bir hayatı 60 yılı 3 saate sığdırmıştım. Sınavlar biteli 2 ay geçmiş sınav sonuçları açıklanmış ama ben istediğim yeri bir soruyla kaçırmıştım evet her şeyim bitmişti, dünya başıma yıkılmıştı. Ama ne olursa olsun üniversiteye gitmeliydim. Her iş de vardı bir hayır. Ben onu bilmiyordum öğrenmiştim artık.

Tercihleri yapma zamanı gelmişti dayımlarla oturmuş onlar bana rehber olup puanım yeterli geldiği her yeri yazmışlardı, artık elim bağlıydı üniversiteye gitmeliydim. Tercihler açıklandığında Konya Selçuk üniversitesi Maden Mühendisliğini kazanmıştım bir taraftan sevinç bir taraftan hüzün vardı. Artık üniversiteliydim hayata ilk adımı atmıştım hayatla mücadele başlamıştı. Öğrenmiştim her şeyde bir hayır olduğunu çünkü hayatımda ilk öğretmenim den sonra hayata daha sıkı sarıla bilmem için daha çok öğretmenim olması gerektiğini. Ama beni bu mevki ye getiren ilk öğretmenim canım annem olmasaydı yine başaramazdım. Okul bitmiş ve şu an özel şirkette bir mühendis olarak çalışıyorum hayata inat. Dün ne idim bugün ne olduk.

İnsanoğlunu bir trene benzetirim ben, istasyondan çıkar ve rotası belli bir istasyona varır er ya da geç, ama varır. İnsanın hayatı da böyledir hedefi vardır ama o hedefe varmak belirli bir sıkıntılara göğüs germek gerekir.

 
Toplam blog
: 6
: 597
Kayıt tarihi
: 13.03.07
 
 

Tarsus doğumluyum. Büyük bir şirkette küçük bir mühendis olarak çalışıyorum. Beni hep çok iyi diye b..