Her köpeksever biraz Cesar Millan'dır aslında.

" İt ürür, kervan yürür! " başlıklı yazıma, yorumuyla katkıda bulunan sevgili Süleyman Akyürek, beni, dünyanın " Köpeklere fısıldayan adam " olarak tanıdığı Cesar Millan'a benzettiğinde, inanılmaz mutlu olmuş ve hemen o gün, köpeklerle olan ilişkilerimi anlatacağım bir yazı yazmaya karar vermiştim.

Ailemizdeki hayvan sevgisinin, tartışmasız en büyük kaynağı olan babama, bana köpekleri bu kadar sevdirdiği için, teşekkür ederek başlamak istiyorum; izninizle bugünkü yazıma...,

Ben çocukken, babam, mahallenin yaralı, bereli ne kadar sahipsiz köpeği varsa toplar, bizlerin de yardımıyla tedavi ederdi onları; hem de tek tek.... Boynu telle çekilmekten yara bere içinde kalanı da, gözünde katarakt olanı da iyileştirmeye çalışırdı; kendi çapında sahip olduğu, köpek tedavisi bilgileriyle...

İnsanlar gibi, köpeklerin de, farklı zeka ve duygusallıkta olanları olduğundan, çok hisli olanlarıyla da, boğazından başka bir şey düşünmeyenleriyle de tanıştım onların; babam sayesinde... Bir bakışınızdan ne dediğinizi anlayanı da vardı, onlarca seslenişinizi anlamayanı, umursamayanı da...

Çocukluğumda da sahip çıkardım, bugün de, sorunlu köpeklere sahip çıkarım... Ofisimizde beslediğimiz Zeytin'i de, 3 - 4 aylıkken, her kafasına estiğinde, ona şiddet uygulayan bir esnaf arkadaşın elinden, güç bela, rica minnet kurtardık.

Bizimle yaşamaya başladığında, her yanı yara bere içindeydi Zeytin'in... Stres ve daha önce yediği dayaklar yüzünden, uyurken kısık, anlamsız sesler çıkarırdı. Ben bunu, rüyasında geçmişte yaşadığı kötü günleri gördüğüne yorardım.

Bugün artık keyfi oldukça yerinde, neşeli, mutlu bir köpek Zeytin... Oyun oynamaktan ve yemek yemekten başka derdi yok artık onun; çok şükür.

Boğazına çok düşkün olduğunu, ne bulursa ayırmaksızın yediğini de söyleyebilirim Zeytin hanımın!... Siz hiç, karnıbahar yiyen bir köpek duydunuz mu, gördünüz mü daha önce? Zeytin karnıbaharı da, " Acaba bir köpek bunu da yer mi ? " tereddütüyle verdiğimiz her şeyi de, midesine indiriveriyor anında!

Bazen bu kadar açgözlü olmasını, geçmişte yaşadığı sefalet günlerine yorsam da; esas sorun boğazına çok düşkün olmasında galiba!...

Gelelim sevgili Süleyman Akyüreğin, benimle Cesar Millan arasında bence  ortak yanlar bulma nedenlerine:

- Ben de köpeklerle, Cesar Millan kadar olmasa bile, çok iyi empati kurarım.

- İlgileneceğim köpeklerin, sahipsiz sokak köpeği olmasına özen gösteriririm. Bu kuralın bugüne kadar iki istisnası oldu: Babamın getirdiği Buldong - Kurt  karışımı olan Yaman ve şimdiki kızımız Labrador cinsi Zeytinimiz... Onu da cinsi için değil, gördüğü eziyet yüzünden evlat edindik.

Ne büyük bir tesadüftür ki, Yaman da, tıpkı Zeytin gibi, boğazından başka bi şeycikler düşünmezdi! Sokak köpekleri daha mı alçakgönüllü, daha mı tok gözlü oluyor ne?

- Sorunlu köpekleri rehabilite etmek, Cesar Millan gibi, benim için de zevki dünya da hiçbir şeyle ölçülemeyecek kadar büyük bir nimet...

- Ve tahmin edeceğiniz gibi, köpek psikolojisi, benim için de, en az insan psikolojisi kadar önemli... Tıpkı Cesar Millan'da da olduğu gibi...

Süleyman Akyürek, benim köpeklerle ilgimi bu kadar yakından biliyor olmasa da... içimdeki köpek sevgisinin büyüklüğünü, belki de yüzlerce kilometre ötemden farkedebilecek kadar empati yapabilme gücü, farkındalık becerisi yüksek birisi bence. Bu yazıya ilham kaynağı olduğu için, kendisine teşekkür ederim.

Ve şunu da gönül rahatlığıyla söyleyebilirim ki, her köpeksever, biraz Cesar Millan'dır aslında... Köpeklerimiz birbirlerinden çok farklı olsa da; yüreklerimizde taşıdığımız köpek sevgisi aynı nasıl olsa...