Her ölüm erken ölümdür

Ne ağlanırmış gündüze ne de geceye, bir limandan… Giden gidermiş, bakmazmış bir daha geriye.

Kalanlarsa iki elleri, iki yanda sus olurlarmış. Sıranın kendilerine geleceğinden korkarak. Sırra kadem basarlarmış.

Rüzgar bilirmiş bir tek gerçeği el sallarken arkasından…

Gidenlerde bilirmiş geri gelmeyeceklerini, geride ayrılık süresi bırakarak…

Bir yürek bağlanırmış ayrılığın kuyruğuna.

Sabır taşları bilirmiş ne çare!

Gözyaşlarının tesellisi.

MUSALLA TAŞINDA

BİR NAMAZLIK SALTANAT

KALIRMIŞ ...

Jülide ÖNCEL / 01.10.2007