Her pınar çağlayıp coşabilmelidir kendince

İnsanoğlu derya deniz, hayata akan bir pınar.

Gürül gürül çağlayıp coşarak yeryüzüne yaşam sunarken; bundan kana kana içmek, yakınında durup sesinde sakinleşmek, bunalmışlıkla boğuşurken serinliğini iliklerinde hissetmek ya da hayatın içinde kendince süzülüşüne, üzerindeki renk cümbüşlerinin dansına hayran hayran seyre dalmak bizim elimizdedir. Uzağında dururken kendi isteğimizle, onun coşkusunda çağlayanlara, sesine ses olanlara, serinliğinde kendini bulanlara hayıflanmak, söylenmek, belki de kin beslemek de bizim seçimimiz olacaktır.

Bu pınar dağ başında olabilir, yol üstünde de. Aslında nerede olduğu değildir önemli olan. Önemli olan bizim durup başında, zaman ayırmamız ve onun hayata verdiği serinliği, hoş sesi, kurumuşluğa kattığı can suyu tadını kendimizce yaşamamızdır.

Her insan yaşamın içinde, hay-ra-ta akan bir pınar gibi olmalı bence. Açılıp kapanan bir musluğu olmadan, kendi bildiğince çağlayıp coşarak hayata bir anlam katmalıdır gönlünce. Bu anlamı yaşamak paylaşmak isteyen herkes, becerebildiğince ister yudum yudum, ister kana kana içebilmelidir bu beklentisizce hayata karışan pınardan. Ya da hiç değilse elini yüzünü yıkayıp serinleyebilmelidir, onun kendine has olan tadında.

Her pınar, süzülüp yol alırken dağ başlarından, kendi aromasını oluşturarak hayata karışır. Ama aynı pınardan herkes kendi tat duyusunca zevk alır. Bize kalmıştır, ondaki anlamları yakalayıp yaşamak. Bizsiz hayata karışmasın, bizden başkası paylaşmasın diyerek muslukla zapt etmek hakkımız olmamalıdır hayatın içinde çağlayan pınarları...

Kendi özlerini oluşturan kıvrımlı yollardan süzülüp, kendileri olmalarını sağlayan bütün mineralleri içlerinde barındırarak, birbirlerine karışmalı bu pınarlar, derya deniz olmalı yaşamda yaşanılacaklar adına. Birbirlerine destek vererek, güçlendirerek varmalılar denize. Varılan o deniz ise, daha zengin kılacaktır hayatı, birbirine karışan aromalardaki çeşitlilikle.

Yoksa bir başına kaldığında, paylaşamadığında sesini, coşkusunu, serinliğini çoğalamayacaktır hayatın içinde. Denize katılmayan, ona bir şeyler katmayan pınar olmamalı bence. Her pınar kendi anlamınca, özgürce var olmalı hayatın içinde, anlamını katabilmelidir denize.

Belki damla damla olmalı, belki de çağlayıp coşmalı yüreklere...Güzellikleri çoğaltmalı kendi gücü yettiğince.