Her şair ölü doğar-2

Beklemeyeceğim,
dağların ardından doğacak günü
Tükettim gün be gün
karşılıksız sevdalarla bu ömrü
Verdim, bu boş geçen hayat için hükmü
Ben zaten yaşamamışım ki,
Anladım ki,
yazdıklarım bile doğmuş ölü

Her Şair Ölü Doğar-3

'Ufuklara kim bakacak,
benim yerime
Kim sayacak yıldızları bir bir'
Demiştim ya yıllar önce
İçimde yıkılırken kaleler
Ve çok uzağımdan el sallarken kibir
' Kırık kalemini al, ey şair! ',
' Yaşa ve yeni yenilgiler biriktir! '
diyen ses uzaklaşıyor şimdi beynimde
Yanan yarım öyküler ve son şiir
Isıtırken üşüyen ellerimi
Aynalarda bir yalnız bana seslenir
'Pes et, arkası gelir! '

Her Şair Ölü Doğar-4
Virginia Woolf'e

Ah Virginia, "Yaşamak neden böyle içler acısı"
Nedir bu haykıran içime içime,
Nedir bu haykıran, delercesine yüreğime
Bağlayan nedir ellerimi
Dünya bu kadar kötüyse
Ve iyiler gittiyse birer birer
Beni burda tutan ne !
Söyle bana ne olur,
Çabalasam yaşar mıyım,
Geçer mi bu aldanmanın sancısı ?

Her Şair Ölü Doğar-5

Son şiiri kafama sıkacağım
Son köprüden atacağım, son kalemi, kağıdı
Son olacak son, ağladığım çaresizce
Son kez yazacağım kalbimden geçeni
Son kez üzüleceğim kaybedişlerime
Son yazacak gözümden geçen son hayat sahnemde
Son olacak son,
Sonra buruşturup atacağım bu hayatı çöp sepetine

Her Şair Ölü Doğar-6

Ne kadar dirensem de,
Toplamak istesem de son ışıkları
Sönmekteki mumlardan.
Her yenilğimde biraz daha
...biraz daha ömür sahnem karardı ,
herkes uzaklaştı.

El sallıyor kervancı, " Hadi gayri,
..hadi al bütün okunmamış şiirlerini,
Topla, bilinmeyen kederlerini
Yolculuk var.
Sen değil artık,
geride kalanı, düşünsün geride kalanlar
Artık takvimler senin için değil,
Senin için değil saatler, günler, aylar
Seni unutturmak için geçecek tüm zamanlar."

Her Şair Ölü Doğar-7

Kapanıyor yavaşça perde,
Yalan!, gün doğmayacak ömrüme
Yalandır, her söylenen ,
Ben bilirim gizlerimi,
Kimse bilmez ki ben kadar beni,

Bu son vedam olacak,
Silinip dudaklarımdaki hüzün,
Yalan bir gülümseyişle dolacak yüzüm.
Ey son şiirim, son öyküm,
Sanatçının, son eseridir ölüm
Biter yavaşça, yaşam denen zulüm

Umuttu, yıllarca beni hayata bağlayan büyü
Unutun benden kalan her kötüyü
Bir şiirimi, okuyun,
yalnızken,
karanlıkta,
Aklınıza gelsin son sözüm;
"İyi hatırla beni, iki gözüm !"

Ahmet Ünal ÇAM

ahmetunalcam@gmail.com