Her şey, şey olabilir!

"Burası Türkiye".

Kararlar alınırken kim nasıl etkilenir diye bir hesap kitap yapılmaz bu topraklarda. Yönetenin aklına eser ilk öğretim okulunu meslek lisesine dönüştürür. Küçücük bedenleri ile evlerinin yanında okumayı düşleyen öğrenciler artık okulunun lise olduğunu görünce ilk dersini alır.

“Burası Türkiye”.

Gelişme çağındaki çocuğun bu olaydan nasıl etkileneceği düşünülmez. Onun dünyasında nasıl bir deprem oluşturulduğunun farkında değildir yöneticiler. Zaten bunun hesabı yapılmaz. Etkili ve yetkili birileri devreye girer okul bir bakmışsın lise olur. Yarın belli olmaz üniversite olur. Nasılsa her yere bir üniversite sloganı yok mu? Nasılsa bu toplum her şeye kader diye katlanmıyor mu!

“Burası Türkiye”.

Bir taraftan şehir merkezlerinde kalan okullar yap saçtı müteahitlere pazarlanmaya çalışılırken eğitim dahil her şey özelleştirilirken şaşırmamak gerekir. Bu ülkede hiçbir şey planlanmaz özelleştirmeler hariç.

“Burası Türkiye”.

Şehir planlanmaz depremde binlerce yurttaş ölür. Trafik planlanmaz insanların ömrü yollarda geçer. Kazada ölür.

Tarım ülkesiyiz diye övünürken buğday ithal ederiz, tarlalarımıza şekerpancarı, tütün ekemeyiz. Dekar başına verilen üç kuruşa el oğuştururuz.

“Burası Türkiye”:

Her yeni seçilen belediye başkanı eski kaldırımları beğenmez Çin’den ithal malzemeler getirir , döşetir; olmadı yeniden, yeniden.

“Burası Türkiye”.

Eğitim , sağlık nereden tutsanız elinizde kalır.

Ve en önemlisi yapanın yaptığı yanına kâr kalır. Kimseden hesap sorulmaz. Sorulsa bile zaman aşımı, dokunulmazlıklar korur yöneteni. Dillerde nakarat gibi söylenir “Burası Türkiye”.

İlköğretim okulu lise olur bir sabah. Ve küçük öğrenci birinci sınıfın ilk gününde dersini alır; Burası Türkiye. Her şey, her şey olabilir. Değişir. Ve değişmeyen bir şey varsa ;Yapanın yaptığının yanına kâr kalmasıdır.

Ve ilk dersini alır okulun ilk gününde öğrenci; “Burası Türkiye”…

http://www.milliyet.com.tr/2007/09/10/son/sontur52.asp